Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/13666 Esas 2020/1132 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13666
Karar No: 2020/1132
Karar Tarihi: 29.01.2020

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/13666 Esas 2020/1132 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir şirketten finansal kiralama sözleşmesi ile traktör kiraladı ancak kira borçlarını ödemediği ve süresinde teslim etmediği gerekçesiyle hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan yargılandı. Ancak, kanunda yapılan değişiklikler nedeniyle suçun niteliği hatalı olarak belirlendi ve sanık suç tarihinden itibaren zamanaşımı süresinin dolduğu belirlenerek beraat etti. 6763 sayılı Kanun ile uzlaşma kapsamına alınan 5237 sayılı TCK’nın 155/1. maddesi basit güveni kötüye kullanma suçunu düzenlerken, sanığa yüklenen “güveni kötüye kullanma” suçunun, 05/07/2007 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımının dolduğu anlaşıldığından, sanık hakkında açılan kamu davası zamanaşımı nedeniyle düşürüldü.

15. Ceza Dairesi 2019/13666 E. , 2020/1132 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Beraat
Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü,
Suç tarihinin 05/07/2007 olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, katılan şirketten finansal kiralama sözleşmesi ile kiraladığı, kendisine teslim edilen traktör ile ilgili sözleşmeden doğan kira borçlarını ödemediği, yapılan ihtara rağmen de süresinde teslim etmeyerek hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia olunan olayda;
Mülga 3226 sayılı Finansal Kiralama Kanunundaki, sözleşmeden doğan davaların ticari dava niteliğinde bulunduğu yönündeki 31. madde hükmüne benzer bir düzenlemenin inceleme tarihinde yürürlükte bulunan 6361 sayılı Finansal Kiralama Faktoring ve Finansman Şirketleri Kanunu’nda yer almaması ve finansal kiralama sözleşmesinin tarafı konumunda bulunan sanığın kira konusu traktörün bir işletmenin faaliyetleri çerçevesinde kiralamamış olduğunun anlaşılması karşısında; eylemin 6763 sayılı Kanun ile uzlaşma kapsamına alınan 5237 sayılı TCK’nın 155/1. maddesinde düzenlenen “basit güveni kötüye kullanma suçunu” oluşturacağı gözetilmeksizin, suç vasfında yanılgıya düşülmek suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulmuş ise de; sanığa yüklenen “güveni kötüye kullanma” suçunun, 05/07/2007 olan suç tarihinden temyiz inceleme gününe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımının dolduğu anlaşıldığından; 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden aynı kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 29/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.