
Esas No: 2021/11208
Karar No: 2022/6620
Karar Tarihi: 07.03.2022
Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/11208 Esas 2022/6620 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarını işlemiş ve mahkum edilmiştir. Ancak, tebliğ işlemi usule uygun olmadığı için eski hale getirme talebiyle temyiz istemi yapılmıştır. Eski hale getirme talebinin mahkeme tarafından kabul edilmesi ise hukuken yok hükmünde olduğu için, sanık hakkındaki mahkumiyet kararı onanmıştır. CMK'nın 42. maddesi gereğince talep hakkında karar verme yetkisi Yargıtay'a aittir. Kanun maddesi ise, Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi ve 6099 sayılı Kanun'un 3. maddesi ile eklenen 2. fıkrası, 21. maddesi ve 6099 sayılı Kanun'un 5. maddesi ile eklenen 2. fıkrasıdır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ile suç tarihine göre ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesine 6099 sayılı Kanun'un 3. maddesi ile eklenen 2. fıkrasına göre bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek aynı Kanun'un tebliğ imkansızlığı ve tebellüğden imtina başlıklı 21. maddesine 6099 sayılı Kanun'un 5. maddesi ile eklenen 2. fıkrasına uygun olarak adres kayıt sistemindeki adresine tebligat yapılması gerektiği, sanığın aynı zamanda bildirdiği adresi olan MERNİS adresine doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi uyarınca yapılan gerekçeli kararın tebliğine ilişkin tebligatın usulüne uygun olmadığı ve sanık tarafından mahkemeye sunulan 26/02/2016 tarihli dilekçede eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz isteminde de bulunduğunun anlaşılması karşısında, CMK’nın 42. maddesi gereğince talep hakkında karar verme yetkisi Yargıtay’a ait olduğu halde eski hale getirme talebinin kabulüne ilişkin mahkemesince verilen 29/02/20216 tarihli ek karar hukuken yok hükmünde ve sanık ...’ın temyizi süresinde olduğu kabul edilerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Sanığa yükletilen hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Sanık hakkında adli sicil sabıka kaydında yer alan ve daha ağır ceza içeren ilamı yerine daha hafif ceza içeren ilamı tekerrüre esas alınmış ve sanığın görevi yaptırmamak için direnme suçunu birden fazla görevliye karşı işlemesine rağmen TCK’nın 43/2. maddesi uygulanmamış ise de, aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı,
Anlaşıldığından, sanık ...’ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 07/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için destek@ictihatlar.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.