Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile;
TCK"nın 89/4, 62/1, 53/1. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından sanık lehine temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 89/4, 62. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Ceyhan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/12/2011 tarihli ve 2010/866 esas, 2011/740 karar sayılı kararının, 26/01/2012 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 08.06.2014 tarihinde, TCK"nın 86/2. maddesinde tanımlanan "Yaralama" suçunu işlediği ve Ceyhan 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2015 tarih ve 2014/882 esas, 2015/1042 karar sayılı kararı ile sanığın bu suçtan mahkumiyetine karar verildiği, hükmün 12.01.2016 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair kararını kapsayan dosya incelendi.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
1-Olay günü saat 17:15 sıralarında, sanık ..."ın sevk ve idaresindeki aracı ile yanında eşi müşteki ... ile meskun mahal dışında, tek yönlü bölünmüş asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, olay mahalli dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiğinde, yolu kontrol etmeyip kavşaklarda geçiş önceliğine uymayarak tali yoldan anayola çıkıp sola dönüş yapmak istediği esnada, aracının sağ arka teker ve çamurluk kısmı ile anayol üzeri seyir halinde olan ve hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı kesinleşen katılan sanık ..."nun sevk ve idaresindeki otomobili ile çarpışması sonucunda, iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları, sanık ..."ın kazanın meydana gelmesinde asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda; müşteki ..."ın kolluk aşamasında alınan beyanında sanık ..."dan şikayetçi olmadığını ifade etmesi karşısında; sanığın eyleminin katılan sanık ..."nun yaralanması nedeniyle TCK"nın 89/1. maddesinde tanımlanan taksirle yaralama suçunu oluşturacağı gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek, birden fazla kişinin yaralanmasını yaptırım altına alan TCK"nın 89/4. maddesinin uygulanması,
2-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulanma olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
3-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan "suçun işlenmesinde kullanılan araçlar" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 10/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.