Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4-1.a, 52/2-4, 53/6. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafiileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafiilerinin, duruşmalı inceleme isteminin, hükmedilen cezanın adli para cezasından ibaret olması nedeniyle, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 318. maddesi gereğince reddine karar verilerek yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü saat 11:00 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki çekici tır ile seyir halindeyken, olay mahalli ışık kontrollü dört yönlü kavşağa geldiğinde, sağa dönüş manevrasını hatalı yapmasından dolayı, sağa dönüş yapmak üzere nizami şekilde sağ şeride yanaşmış olan sürücü adayı ..."ın sevk ve idaresindeki aracın arka sol çamurluk ve sol tampon kısımından çarpması sonucu, aynı araçta sürücü eğitmeni olarak bulunan ..."nin vefat ettiği ve sanığın kazanın meydana gelmesinde asli kusurlu olduğunun tespit ve kabul edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiilerinin eksik incelemeye, kusur tespitine, savunma hakkının kısıtlandığına, soruşturmanın genişletilmesi taleplerinin reddedildiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 10/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.