Kasten Yaralama - Hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16988 Esas 2020/791 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/16988
Karar No: 2020/791
Karar Tarihi: 4.01.2020

Kasten Yaralama - Hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16988 Esas 2020/791 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten yaralama ve hakaret suçlamalarıyla mahkumiyet kararı verdi. Sanık hakkında verilen hüküm açıklanmasının geri bırakılması kararı ise temyiz edilemez. Sanığın temyiz talebi üzerine Anayasa Mahkemesi'nin TCK 53. maddesindeki bazı ibareleri iptal ettiği ancak bu hususun infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtildi. Sanığın tekerrür hükümleri uygulanırken, en ağır cezayı içeren bir mahkumiyet kararı esas alınmadığı için hüküm bozuldu. Kanunlar: 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 53, 58/7, 142/1-b, 197/1, 5275 sayılı Kanun'un 108/2, 1412 Sayılı CMUK'un 321, 322 ve 326/son maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/16988 E. , 2020/791 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten Yaralama, Hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Katılan ... vekilinin sanık ... hakkında katılana karşı hakaret suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi gereği verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, aynı Kanun"un 231/12. maddesi ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı gereği itirazı kabil olup temyizinin mümkün bulunmadığı anlaşılmakla, katılan vekilinin temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile temyizen incelenmeyen dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... müdafiinin katılan ..."yı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken, 5275 sayılı Kanun"un 108/2 ve 5237 sayılı TCK"nin 58/7. maddeleri dikkate alınarak, tekerrüre esas mahkûmiyetlerden en ağır cezayı içeren Karasu Asliye Ceza Mahkemesinin 07.05.2015 tarihli 2014/310 Esas- 2015/597 Karar sayılı 09.06.2015 tarihinde kesinleşen, ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 142/1-b maddesi gereğince hükmolunan 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına ilişkin mahkûmiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, Trabzon 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2008/426 Esas 2008/426 Karar sayılı 23.02.2011 tarihli, 10.09.2013 tarihinde kesinleşen ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 197/1. maddesi gereğince hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkûmiyet hükmünün tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 Sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 Sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince hüküm fıkralarının tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısımlarının karar metninden çıkarılarak yerine ... Asliye Ceza Mahkemesinin 07.05.2015 tarihli 2014/310 Esas- 2015/597 Karar sayılı 09.06.2015 tarihinde kesinleşen, ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 142/1-b maddesi gereğince hükmolunan 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası" nedeniyle ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, tekerrüre esas alınan ceza miktarı yönünden infazda CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 14. 01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.