Tefecilik Yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/996 Esas 2020/1280 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/996
Karar No: 2020/1280
Karar Tarihi: 07.10.2020

Tefecilik Yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/996 Esas 2020/1280 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, faiz karşılığı borç para vermek suçundan TCK.241/1, 43/1, 52/2, 53/1 maddeleri gereğince mahkum edilmiştir. Mahkemede müşteki ve bir tanığın beyanları, sanığın kayıtsız bir şekilde emlakçılık ve galericilik yaptığını söylemesi ve 90 icra dosyasında alacaklı olarak görünmesi, sanığın ortaklık için müştekiye 250.000 TL verdiği yönündeki beyanı ile suçun sübut bulduğu kabul edilmiştir. Karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin düzeltilmesi gerektiği belirtilmiş ve TCK’nın 53. maddesi uyarınca Anayasa Mahkemesi’nin iptal kararının gözetilmesi önerilmiştir. Sanığın suçunun sübutu kabul edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış ve hüküm ONANMIŞTIR.
Kanun Maddelerinin Detaylı Açıklaması:
- TCK. 241/1: \"Bir mal veya hizmet alımının ödeme tarihinden sonra faiz karşılığı olarak artan veya verilen para veya malın değerinin üzerinde bir miktar para veya malın elde edilmesini sağlayacak şekilde kişiye bir şey veren, isteyen veya kabul eden kişi, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\"
- TCK. 43/1: \"Kanuni ihbar veya şikayet üzerine veya resmi makamlar tarafından yapılan soruşturma sonucunda işlenen suçlar ile kamu davasına bağlı olup basit, şikayete bağlı veya öngörülen cezası iki yıldan fazla olmayan suçlar, şikayet hakkının kaybı veya cumhuriyet savcısının takipsizlik kararıyla düşer. Ancak bu suçlar, kamu düzenine aykırılık teşkil edenler açısından bu hüküm uygulanmaz.\"
- TCK. 52/2: \"Birden fazla suçtan dolayı hüküm verilemez.\"
- TCK. 53/1: \"Bir suçun ve cezanın kanunî vasfının değişmesi halinde, bu hükümler suçun işlendiği tarihteki kanun hükümlerine göre tatbik olunur.\"

9. Ceza Dairesi 2020/996 E. , 2020/1280 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik Yapma
Hüküm :TCK.241/1, 43/1, 52/2, 53/1 maddeleri gereğince mahkumiyet

Sanığın faiz karşılığı borç para verdiği iddiasıyla açılan kamu davasında, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin ve tanık ...’ın beyanları, işçi emeklisi olduğunu ve kayıtsız bir şekilde emlakçılık, galericilik yaptığını söyleyen sanığın 90 civarı icra dosyasında alacaklı olarak göründüğü, yine sanığın ortaklık için 250.000 TL parayı müştekiye verdiği yönündeki beyanı nazara alındığında, mahkemenin suçun sübut bulduğu yönündeki kabul ve takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki eksik inceleme yapıldığı gerekçesiyle bozma isteyen düşünceye iştirak olunmamıştır.
Karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin, müşteki ve tanık beyanları ve senet düzenlenme tarihleri dikkate alınarak; suça konu ödünç paranın en son verilme tarihi olan 14.02.2012 olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 07.10.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.