
Esas No: 2020/1508
Karar No: 2022/6761
Karar Tarihi: 08.03.2022
Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/1508 Esas 2022/6761 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, bir sanığın hakaret suçu dışındaki tehdit ve kasten yaralama suçlarından mahkumiyetine karar vermiştir. Hakaret suçuna verilen cezanın temyiz edilemez olduğu gerekçesiyle ilgili istem reddedilmiştir. Ancak, tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı ve kasten yaralama suçunda seçimlik cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceği gibi hatalar tespit edilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi, 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi, TCK'nın 106/1 ve 29. maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri, CMK'nın 251 vd. maddeleri ve 50/2 maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya görüşüldü:
A- Sanık hakkında hakaret suçuna ilişkin kararda öngörülen cezasının nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddeleri uyarınca sanık ...’ın, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
B- Sanık hakkında tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde ise,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre kasten yaralama ile tehdit suçlarının birlikte işlenmemesi nedeniyle kasten yaralama suçundan soruşturma aşamasında yapılan uzlaştırma teklifinin geçerli olduğu ve uzlaştırmanın sağlanamadığı anlaşıldığından tebliğnamedeki bu yöndeki görüşe iştirak edilmeyerek yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1) Tehdit suçuna ilişkin olarak,
a) 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK'nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b) 17/10/2019 gün ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesiyle değişik CMK'nın 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, CMK'ya 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14/01/2021 tarihli ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı kararıyla "basit yargılama usulü" yönünden Anayasa'nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve CMK'nın 251/1. maddesi kapsamına giren suç yönünden; Anayasa'nın 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 7 ve CMK'nın 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
2- Kasten yaralama suçundan ise,
a) Seçimlik ceza öngören kasten yaralama suçundan tercih edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği gözetilmeyerek, TCK'nın 50/2 maddesine aykırı davranılması,
b) Sanık hakkında katılan ...’a yönelik tehdit suçundan haksız tahrik nedeniyle TCK'nın 29. maddesinin uygulanmasına karşın aynı mağdura karşı kasten yaralama suçunda uygulanmayarak hükümde çelişki oluşturması,
Kanuna aykırı ve sanık ...’ın temyiz nedenleri yerinde görülmekle, tebliğnameye uygun olarak HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, kasten yaralama suçundan yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca cezayı aleyhe değiştirme yasağının gözetilmesine, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayıp sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 08/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.