Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2012/806 Esas 2013/3563 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi


Davacı Kurum, iş kazası sonucu vefat eden sigortalının hak sahiplerine yapılan yardımlar için açılan ilk rücu davasından bakiye kusur farkından kaynaklanan kurum zararının 506 sayılı Yasanın 26. maddesi uyarınca tazminine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, daha önceden açılan davadaki hükmün kesin hüküm mahiyetinde olduğu ve kurumun bakiye alacağının bulunmadığı gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davasının yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 26.maddesindeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasa Mahkemesinin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile Anayasaya aykırılık nedeniyle iptaline karar verilmiş bulunması, Kurumun rücu hakkının; yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, Anayasa Mahkemesi iptal kararı ile ortaya çıkan maddi ve hukuki olgulara ve özellikle davalının toplam % 70 oranındaki kusur ve sorumluluk durumuna göre; kaza sonucu vefat eden sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirin ilk peşin sermaye değerleri ile sosyal yardım zammı toplamının bir kısmının, davacı Kurum tarafından açılan birinci rücu davasında hüküm altına alınıp kararın Dairemizin 2009/8784 esas ve 2010/17593 karar sayılı hükmü ile “… hak sahiplerine bağlanan gelirlerde, 506 sayılı Yasanın 92. maddesinin uygulanması nedeniyle oluşan azalmanın, istem ve hükmedilen meblağ itibariyle eldeki davada sonuç üzerinde etkili bulunmamasına; kusur farkından kaynaklanan miktarın tahsili aşamasında, bakiye alacağın, 506 sayılı Yasanın 92. maddesi gözetilerek belirlenen ilk peşin sermaye değerli gelirler üzerinden hesaplanmasının mümkün bulunmasına“ kaydıyla onandığı, dolayısıyla ortada bakiye rücu istemine engel bir kesin hükmün bulunmadığı, birinci rücu davasının bu kayıtla kesinleştiği ve işbu ikinci davaya ilişkin olarak % 70 kusurdan kaynaklı bakiye alacağın bulunduğu belirgin olmakla, sigortalıya bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değeri ile sosyal yardım zammı olan tutarlara, anılan kusur farkı oranı uygulanmak suretiyle rücu alacağına karar verilmesi gerekirken, mahkemece eksik inceleme ve hatalı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 28.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.