MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Defter ve belge ibraz etmeme suçu yönünden; 213 sayılı VUK’nin 139/2. maddesine göre, incelemenin dairede yapılmasını gerektiren nedenlerden birinin varlığı önceden belirlenmeden, faaliyetini sürdüren mükelleflere defter ve belgelerin ibrazı için yapılan tebligatların hukuken geçerli olmayacağı, ayrıca; defter ve belgeleri ibraz etmeme suçunun, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit ve 5 yıllık saklama zorunluluğu bulunan defter ve belgelerin vergi incelemesi için istenmesi ve yetkili kimselere ibraz edilmemesi ile oluşacağı dikkate alınarak; sanığın iş yerinin tebliğ tarihi itibarıyla faal olup olmadığı yönünden dosyada herhangi bir tespit bulunmaması ve defter belge isteme yazısının da dosyada bulunmaması karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından, öncelikle dosya içerisinde bulunmayan 16.10.2008 tarihli B.07.1.GİB.4.07.040.01-007-5885/7601 sayılı istem yazısının aslı ya da onaylı örneğinin getirtilerek dosya arasına konulması, hangi yıla ilişkin defter ve belgelerin hangi amaçla istendiğinin tespit edilmesi, defter ve belgelerin istendiği 30.01.2009 tarihi itibarıyla işyerinin faal olup olmadığının araştırılması, hesapların dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı VUK’nin 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, varsa buna ilişkin belgenin istenmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
“14.02.2009” olan suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında “2009” şeklinde eksik yazılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, Üye ...’ın 25.02.2019 tarihinde açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanma şartlarının bulunduğu yönünden oy çokluğu ile diğer yönlerden oy birliği karar verildi.

DEĞİŞİK GEREKÇE

Dairemizin 25/02/2019 tarih, 2016/2044 Es, 2019/1888 Kr sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın 213 sayılı VUK’nin 359/a-2, TCK"nin 62 maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair, 5271 sayılı CMK’nin 231/11. maddesi uyarınca Hükmün Açıklanması suretiyle kurulan Antalya 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/06/2013 tarih 2012/896 Es, 2013/341 Kr sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 11/02/2010 tarih 2009/1455 Es- 20110/442 Kr sayıyla verilen hükmün CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Antalya 2. Sulh Ceza Mahkemesince 28/06/2012 tarih 2011/912 Es, 2012/1013 Kr sayı ile 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 29, 62, 52/2 maddeleri uyarınca doğrudan 1.500 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeblerle anılan mahkeme kararının öncelikle hükmün açıklanma koşullarının bulunmadığı sebebi ile bozulması gerektiği görüşündeyim.25/02/2019