İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, davalı iş verenler yanında 15/08/2004 tarihinden itibaren çalıştığını, 23/03/2011 tarihinde iş için davacıya tahsis edilen aracın müvekkilinin rızası olmadan alınıp iş yapamaz konuma getirildiğini, yemek fişleri alınıp izni ve rızası olmadan mesai saatleri artırılıp çalışma saatlerinde esaslı değişiklikler yapıldığını, iş yerinde amirleri tarafından katlanılması ağır ve tahammülü imkansız hakaret ve söylemlerde bulunulduğunu, çocuklarını doktora götürmek istediğinde dahi izin verilmediğini, yapılan tüm bu işlemlerin iş akdinin devamını olanaksız hale getirdiğini bildirerek mobbing nedeniyle 10.000,00 TL manevi tazminatın tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalının kaçamaklı ikrarı nazara alındığında davacıdan işi gereği verilen aracın geri alındığı, hafta sonları da nöbet tutturulduğu, nöbet sıklığının belirlenmesini teminen davalının kayıt ve belge sunmadığı, bu itibarla davacının işini icra için verilen aracın davalı şirket tarafından geri alınıp davacının iş göremez hale getirildiği, diğer çalışanlara yemek fişi verildiği halde davacıya verilmediği, kendisinin yada aile bireylerinin sağlık problemi olduğunda davacıya izin verilmeyip diğer çalışanlardan daha fazla sayıda ve sıklıkta hafta sonu nöbeti yazıldığı, davacının şirket tarafından yapılan toplantılara çağırılmadığı, yapılan bu eylemlerin temadi eder nitelikte bulunup psikolojik taciz niteliğinde bulunduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacıya mobing uygulanıp uygulanmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Çağdaş iş hukuku bir taraftan uluslararası sözleşmeler, diğer taraftan Avrupa normları işçinin huzur içerisinde işini görmesi, emeğinin karşılığını alması, çalışma ilişkisinin, karşılıklı güvene dayanan tam bir uyum içerisinde olmasını amaçlamıştır.
İşyerinde psikolojik taciz (mobbing) çağdaş hukukun son zamanlarda mahkeme kararlarında ve öğretide dile getirdiği bir hukuki kurumdur. Örneğin Alman Federal İş Mahkemesi bir kararında işçilerin birbirine sistematik olarak düşmanlık beslemesi, kasten güçlük çıkarması, eziyet etmesi veya bu eylemlerin işçinin başta işveren olmak üzere amirleri tarafından gerçekleştirilmesi olarak tanımlanmıştır. (BAG, 15.01.1997, NZA. 1997) Görüleceği üzere işçi bir taraftan diğer işçiye, diğer taraftan işverene karşı korunmaktadır. İşçinin anlattığı mobbing teşkil eden olayların tutarlık teşkil etmesi, kuvvetli bir emarenin bulunması gerekmektedir. Kişilik hakları ve sağlığın ağır saldırıya uğraması mobbingin varlığını tartışmasız ortaya koyar.
Öte yandan ispat kurallarının zorlanan sınırları usul hukukunda yeni arayışlara yol açmıştır. Emare bu anlayışın bir sonucudur. Olayların tipik akışı, tecrübe kuralları göz önüne alındığında varılacak sonuçla ispat gerçekleşir. Başka bir anlatımla bu ilk görünüş ispatıdır. (Üstündağ. Saim:Medeni Yargılama Hukuku B.6, İstanbul 1997 ;sh.622)
Somut olayda, davacı kullandığı aracın ve yemek fişinin kendisinden alındığını, kendisine ağır hakaret ve söylemlerde bulunulduğunu, çalışamaz durum getirildiğini ileri sürmüştür. Şirket dışında aktif satış pozisyonunun işyerinde lağvedilmesi nedeni ile dışarda çalışan davacıya şirket içinde satış danışmanı olarak çalışma görevi verilmiş, bu doğrultuda satış danışmanı olarak dışarda herhangi bir müşteriye gitmesi gerekmeyeceği için kullandığı araç kendisinden alınmıştır. Ayrıca yine şirket dışında çalışanlara verilen yemek fişi de aynı gerekçe ile geri alınmıştır. Davacı diğer iddialarını ispat edememiştir. Açıklanan nedenlerle davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalıların tazminat miktarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalılara iadesine, 13/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.