Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/2756 Esas 2019/515 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2756
Karar No: 2019/515
Karar Tarihi: 10.01.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/2756 Esas 2019/515 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında sanık, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-a maddesi gereği suçlu bulunarak mahkum edildi. Sanığın avukatı ve mağdurun avukatı ise bu kararı temyiz ettiler. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, dosyanın incelenmesi için mahalline geri gönderdi. Ancak mahkeme, suçun 6352 sayılı yasa kapsamına girmediği gerekçesiyle yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verdi. Yapılan incelemede ise sanığın üzerine atılı suçun zamanaşımı süresinin dolmuş olduğu ve suçun üst sınırına göre hesaplanan zamanaşımının geçmiş olduğu belirlendi. Bu nedenle hüküm BOZULDU ve dava zamanaşımı nedeniyle düşürüldü. Bahsedilen kanun maddeleri ise TCK'nın 142/1-a, 66/1-e ve 66/2; 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi; 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2018/2756 E. , 2019/515 K.

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında kurulan 28/10/2010 tarih ve 2010/1098 Esas-2010/1152 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyizi üzerine dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 19/07/2012 tarihinde 6352 sayılı Yasa kapsamında değerlendirme yapılmak üzere mahalline gönderilmesi üzerine mahkemece 06/12/2012 tarih ve 2012/1518 Esas- 2012/1842 Karar sayılı karar ile sanığın üzerine atılı suçun 6352 sayılı yasa kapsamına girmediği gerekçesiyle yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, temyiz incelemesine konu hükmün mahkemenin 28/10/2010 tarih ve 2010/1098 Esas-2010/1152 sayılı Kararı olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın hırsızlık suçundan eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 142/1-a maddesinde öngörülen cezanın üst sınırına göre TCK"nın 66/1-e, 66/2 maddeleri uyarınca hesaplanan 8 yıllık zamanaşımının, ilk mahkumiyet hükmünün verildiği 28/10/2010 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını

gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının , 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 10/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.