Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/2776 Esas 2021/3271 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanık hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura kullanma suçunu işlediği iddiası ile açılan kamu davasında; sanığın savunmasında suçlamaları kabul etmediğini, sahte fatura kullanmadığını beyan etmesi karşısında; maddi gereçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; sahte olduğu iddia olunan faturaları düzenleyen ve hakkında sahte fatura düzenleyicisi olduklarına dair tespitler bulunduğu anlaşılan şirket hakkında karşıt inceleme raporunun dosya arasına getirtilmesi ve sahte fatura düzenleyicisi oldukları iddia olunan şirket yetkilileri hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim ve tesellüm belgeleri, bedelinin ödendiğine dair ticari teamüle uygun, kanıtlama yeterliliği olan banka hesapları ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgeler, faturaları düzenleyenin yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığı da dikkate alınarak faturaları düzenleyen şirket ile sanığın ticari defter ve belgeleri üzerinde gerekli görülmesi halinde bilirkişi incelemesi yaptırılması, faturaları düzenleyen şirket yetkilileri veya kişiler de dinlenerek faturaları kime verdiklerinin ve sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile karar verilmesi,
2- Kabule göre de;
a) Sanığın aynı takvim yılı içerisinde birden fazla beyannamede sahte fatura kullanması şeklinde gerçekleşen eylemlerine ilişkin olarak, TCK‘nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini yasaya aykırı,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 31/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.