MAHKEMESİ : İstanbul 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/04/2013
NUMARASI : 2010/919-2013/339

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davacının 03.04.2003-19.03.2008 tarihleri arasında tır şoförü olarak asgari ücret + sefer primi sistemi ile çalıştığını, aylık ortalama iki sefer gerçekleştirdiğini, sefer başına 500,00 Euro sefer primi verdiğini, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini, tazminat ve alacaklarının ödenmediğini, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti, sefer primi alacağı ve ücret alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunarak, davacının kendi isteği ile ayrıldığını, haklı bir sebebe dayanmadan iş sözleşmesine feshettiğinden kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanamayacağını, asgari ücret üzerinden maaş aldığını, herhangi bir eksik ödeme bulunmadığını, harcırahın Arnavutluk için 200,00 Euro, İtalya için 400,00 Euro verildiğini, aylık ortalama iki sefer yapıldığını belirterek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacınm eksik ödendiği iddia edilen sefer primi alacağına hak kazanıp kazanmadığı ve hesaplamalara esas ücretin doğru tesbit edilip edilmediği hususları taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
3-Davacınm 03.04.2003-19.03.2008 tarihleri arasında, dört yıl, onbir ay, dört gün süreyle uluslararası tır şoförü olarak çalıştığı, davacı ve şahitlerinin asgari ücret ile sefer başına 500,00 Euro ücretle çalıştığını, davalı ve şahitlerinin asgari ücret ve Arnavuutluk"a gidildiğinde 200,00 Euro, İtalya"ya gidildiğinde 400,00 Euro ücretle çalıştığını ileri sürdükleri, mahkemece davacının asgari ücret ve sefer başına 500,00 Euro ücret ile çalıştığının kabul edildiği anlaşılmış olup, tarafların ücret konusunda anlaşamadıkları dikkate alındığında, davacının çalışma dönemi içinde hangi ülkelere sefer yaptığı tesbit edilerek, tesbit edilemezse ayda bir kez İtalya, bir kezde Amavutluk"a sefer yaptığı kabul edilerek, işçinin meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler, meslek unvanı ve fiilen yaptığı iş bildirilerek ilgili işçi ve işveren kuruluşlarından emsal ücretin ne olabileceği araştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hükükm kurulması hatalı olmuştur.
4-Öte yandan davacı, dava dilekçesinde, çalışma dönemi boyunca hak etmiş olduğu sefer primlerinden haksız olarak 2.700,00 Euro sefer primi kesintisi yapıldığını belirterek, sözkonusu alacağın hüküm altına alınmasını talep etmiş ancak hangi tarihte, ne kadar ve ne sebeble kesinti yapıldığını açıklamamıştır. Dosya içeriğine, şahit anlatımlarına ve davacının uzun süre aynı şartlarda çalışmasına rağmen itiraz etmemiş olmasına göre, şoförlere verilen mazottan fazla harcanmış ise aradaki farkın işçinin ücretinden kesilmesi şeklinde bir işyeri uygulamasının bulunduğu anlaşılmaktadır. İşyeri uygulaması haline gelmesi halinde, fazla mazot harcanması durumunda bu tutarlar ücretlerden kesilebilir. İşverence, fazla mazot harcanan miktar ile davacının trafik kurallarına uymaması gibi kusurundan kaynaklanan ödemeler için kesinti yapılmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Somut olayda davacı, sefer priminden yapılan kesintilerin işyeri uygulamalarına aykırı olarak veya kusuru bulunmadan yapıldığını ispat edememiştir. Hal böyle olunca, davacının sefer primi alacağı talebinin reddi yerine kabulüne dair yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 31.12.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.