Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/4789 Esas 2014/37394 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 20/03/2013
NUMARASI : 2011/330-2013/130

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin 21.11.2006-31.01.2011 tarihleri arasında şoför olarak çalıştığını, çalıştığı dönemde ayda ortalama ikiyüzelli saat mesai yapmasına karşılık fazla çalışma alacaklarını ödenmediğini belirterek fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında imzalanan sözleşmeye göre ikiyüzyetmiş saate kadar yapılan fazla çalışma karşılıklarının ücrete dahil olduğunu, günde en fazla dokuz saat araç sürebileceğini, otobüslerde takograf cihazları bulunduğunu, fazla çalışmanın söz konusu olmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bilirkişi raporundaki hesaplamalar dikkate alınarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan şahitlerin anlatımlarına değer verilemez. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da fazla mesai konusunda göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda davacı uzun yol otobüs şoförü olup, bu tür çalışanların Karayolları Trafik Kanunu’na göre çalışma saatleri sınırlı olup, takograflarla belirlenmektedir. Takograf kayıtları dosyaya sunulduğuna göre davacının talebinin bu kayıtlar esas alınarak değerlendirilmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken şahit beyanlarına değer verilerek fazla mesai alacağı isteğinin yazılı şekilde hüküm altına alınması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.