MAHKEMESİ : Ankara 13. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/06/2013
NUMARASI : 2010/946-2013/321

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davacının davalıya ait iş yerinde 01.01.2002 tarihinden haksız ve dayanaksız olarak işten çıkartıldığı 13.11.2008 tarihine kadar satış sorumlusu olarak çalıştığını, alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının davalı şirket çalışanı işçiyi yumrukladığını, mağazada yüksek sesle küfür ve hakaret ettiğini, davalı firmayı müşterileri önünde küçük düşürdüğünü, sonrasında iş yerini "Ben İşten Ayrılıyorum" diyerek terk ettiğini ve bir daha iş yerine uğramadığını, işine devam etmeyen davacının iş sözleşmesinin; 4857 sayılı Kanun"un 25/II-d ve g bentleri gereğince sonlandırılmak zorunda kalındığını, davalı şirket nezdinde herhangi bir alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bilirkişi raporundaki hesaplamalara göre alacakların kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshi uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda,davacı 23.08.2004-12.08.2006 tarihleri ile 11.12.2007-13.11.2008 tarihleri arasında iki dönem halinde davalı iş yerinde çalışmıştır. Davalı işveren davacının ilk çalışma döneminin istifa etmek sureti ile, ikinci çalışma döneminin ise davacının diğer bir şirket çalışanı ile tartıştığı ve 14-15-16.11.2008 tarihlerinde işe gelmediği gerekçesi ile haklı sebeple feshedildiğini savunmuştur. Dosya kapsamından ve tanık anlatımlarından, davacının ilk çalışma döneminde iş sözleşmesini askerlik hizmeti sebebi ile feshettiği, ikinci dönem çalışmasını ise iş yerini terk ederek kendisinin sonlandırdığı anlaşılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi gereğince, halen yürürlüğü devam olunan mülga 1475 sayılı Kanun"un 14.  maddesinin birinci fıkrasının (3) numaralı bendinde, işçinin muvazzaf askerlik hizmeti sebebiyle iş sözleşmesini feshi halinde, kıdem tazminatı talep hakkı doğacağı hükme bağlanmıştır. Bu halde ilk dönem yönünden, çalışmasını askerlik hizmeti sebebi ile sonlandıran davacı kıdem tazminatına hak kazanmıştır. İkinci dönem yönünden ise, davacının işi kendisinin bıraktığı ve aksinin davacı tarafından ispat edilemediği anlaşıldığından ikinci dönem çalışmasının kıdem tazminatı hesabında esas alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-İş sözleşmesini fesheden tarafın feshi haklı bir sebebe dayansa dahi ihbar tazminatına hak kazanması mümkün olmaz. Bu halde iş sözleşmesini fesheden davacının ihbar tazminatı isteğinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.