22. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/27684 Karar No: 2020/2819 Karar Tarihi: 18.02.2020
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/27684 Esas 2020/2819 Karar Sayılı İlamı
(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2017/27684 E. , 2020/2819 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 01/06/2005-01/03/2013 tarihleri arasında oto elektrikçisi olarak çalıştığı, davacının görevi dışında olan araçtan parça çalması neden gösterilerek iş akdinin haksız ve geçersiz olarak feshedildiği, fazla çalışma yaptığı iddiası ile kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı davanın reddi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece yapılan yargılama neticesinde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir. 2-Davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur. Somut uyuşmazlıkta; Dava dilekçesinde davacının hafta içi saat 18.00’e kadar çalıştığı iddia edildiği halde, karara dayanak alınan raporda tanık beyanına göre davacının hafta içi saat 18.30’a kadar çalıştığının kabul edilmesi talep aşımı mahiyetinde olup hatalıdır. Davacının hafta içi saat 18.00’e kadar çalıştığı kabul edildiğinde, haftalık 45 saati aşan fazla çalışmasının bulunmadığı anlaşıldığından, fazla çalışma ücreti talebinin reddine karar verilmesi gerekir. Mahkemece belirtilen husus gözetilmeden verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 18/02/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.