Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5966 Esas 2019/1861 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5966
Karar No: 2019/1861
Karar Tarihi: 25.02.2019

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5966 Esas 2019/1861 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararında, sanığa sahte fatura kullanma suçundan mahkumiyet hükmü verildiği ancak dava şartı olan komisyon mütalaasının sanık yönünden usulüne göre verilmediği için kararın yasaya aykırı olduğu belirtildi. Suçun işlendiği tarih belirlenerek, suçun cezasının miktarı ve üst sınırına göre dava zamanaşımının gerçekleştiği tespit edildi. Bu nedenle, hükmün BOZULMASINA ancak yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığı için kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİ kararlaştırıldı. Kararda geçen kanun maddeleri ise şunlardır:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 367. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4. maddeleri
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/5966 E. , 2019/1861 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan 19.10.2011 tarihli komisyon mütalaasının ... adına düzenlenmiş olduğu, sanık ... yönünden usulüne göre verilmiş bir mütalaanın bulunmadığının anlaşılması karşısında; sanık hakkında mütalaa verilip verilmeyeceği ilgili kurumdan sorularak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla mahkûmiyet hükmü kurulması yasaya aykırı ise de, zamanaşımının olumsuz bir muhakeme şartı olarak kovuşturmaya engel olduğu anlaşılmıştır.
Suça konu faturaların 2006 takvim yılında en son Aralık ayı KDV beyannamesinde kullanılmasından dolayı, suç tarihinin 21.01.2007 olduğu belirlenerek inceleme yapılmıştır.
Sanığa yüklenen "2006 takvim yılında sahte fatura kullanma" suçunun cezasının miktarı ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 25.02.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.