Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3197 Esas 2019/4920 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada Ankara 9. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 05/12/2017 tarih ve 2014/318-2017/954 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının müvekkiline ait işletmelerde yöneticilik yaptıklarını, 1994 ve 1995 yıllarında fiilen gerçekleşmediği halde hizmet alımı yapılmış gibi gösterilerek hayali firmalardan naylon veya yanıltıcı faturalar aldıklarını, buraya yapılan harcamaları zimmetine geçirdiklerini, bundan dolayı haklarında suç duyurusunda bulunulduğunu, sahte faturalardan kurum zararı oluştuğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 15.680,558 TL"nin 19/02/2001 tarihinden itibaren faizi ile birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmesini, talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı nedeniyle davanın reddi gerektiğini, esas yönden de müvekkilinin sorumluluğunun bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece uyulan bozma ilamı, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre, davacı şirkete 178.688,08 TL cezalı vergi tahakkuk ettirildiği ve bu meblağın tebliğ edilen ihtarnameler doğrultusunda davacı şirket tarafından 19/12/2001 tarihinde ilgili vergi dairesine itiraz edilmeden ödendiği, halbuki davalı ..."in 01/11/1995 tarihinde görevinden ayrılmış olduğu, artık herhangi bir itiraz ve yargı yoluna başvurmaksızın yapılan ödemeden davalının sorumlu tutulamayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 26.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.