MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında "2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme" ve "defter-belgeleri ibraz etmeme" suçlarını işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması ile sanığın savunmasında ... isimli kişi ile kâr ortaklığı şeklinde bu iş yerini işlettiklerini, ortaklığın 1,5 yıl devam ettiğini, kendisinin çoğu zaman Ayvalık‘ta bulunan akaryakıt istasyonunda bulunduğunu, arada sırada işleri kontrol etmek ve faturaları imzalamak amacıyla Kayseri‘ye geldiğini, muhasebecisi olan ...‘in uyarısı ve maliye ile yaptığı görüşme sonrası faturaların sahte olduğunu öğrendiğini, defter ve belgelerin ibrazı talebini içerir yazının tebliğ edildiği tarihte cezaevinde bulunduğunu beyan ederek suçlamaları kabul etmemesine karşın, ortağı olduğunu bildirdiği ... ‘ın açık kimlik ve adres bilgilerini verememesi, tanık olarak bilgisine başvurulan muhasebeci ...‘in faturalarla ilgili olarak sanık ile muhatap olduğunu, ... isimli kişiyi yalnızca bir kez başlangıçta sanıkla birlikte geldiklerinde gördüğünü beyan ederek sanığın savunmasını doğrulamaması ile UYAP kayıtlarına göre sanığın defter ve belge isteme yazısının MERNİS adresinde annesi ...‘a tebliğ edildiği 05.03.2012 tarihinde cezaevinde bulunmadığının belirlenmesi karşısında, 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanık hakkında atılı suçlardan mahkûmiyet kararları veren mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki
bozma isteyen düşüncelere iştirak edilmemiş; sahte fatura düzenleme suçu yönünden, gerekçeli karar başlığında “2010“ şeklinde eksik gösterilen suç tarihinin, dosya içerisinde yer alan bilgilere göre “2010 yılı Aralık ayı“ olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, temel cezayı teşdit gerekçesi, cezayı artıran ve azaltan nedenlerin nitelik ile dereceleri takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 25.02.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.