Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
11.05.2014 günü, saat: 21:45 de, yerleşim yeri içi, 70 km hız sınırı olan,iki şeritli bölünmüş, kaldırım, emniyet şeridi ve yol şerit çizgisi bulunan, düz, eğimsiz, aydınlatma bulunmayan asfalt yolda;sanık idaresindeki havyan ambulansı ile seyir halinde iken olay mahalli olan trafik işareti ile belirlenmiş yaya geçidine geldiğinde gidiş istikametine göre yolun solundan orta refüj üzerinden sağına doğru 11 m genişliğindeki yolun sol şeridini 2 m geçmiş olan yaya ...’e 53 m fren izi bırakarak ambulansın ön tampon ve ön cam alt kısmı ile çarptıktan sonra yayayı 47 m öteleyerek 9.8 m ötede durması neticesinde yayanın olaydan yaklaşık 5 ay sonra kaldırıldığı hastanede trafik kazası ile oluşabilir genel beden ve künt kafa travmasına bağlı kafa ve kot kemik kırıkları ile karakterli beyin zarları kanaması beyin harabiyeti ve göğüs içi organ harabiyeti neticesinde öldüğünün tespit edildiği olayda: mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmeyerek tebliğnamedeki sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğininin araştırılması gerektiğinden bahisle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamedeki bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine ve (f) bendinde yer alan ""failin kastının yoğunluğu,"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;

2-5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgilerinin incelendiğinde, aynı belge numarası adı altında hem B sınıfı hem de A2 sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki ambulans ile yaptığı ve bu nedenle sanığın somut olaya konu taksirle yaralama suçu sebebiyle A2 sınıfı sürücü belgesinin geri alınamayacağı gözetilmeden, ilgili madde hükmünün amacına aykırı şekilde geri alınmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasındaki "failin güttüğü amaç ve saiki, failin kastının yoğunluğu" ibaresinin çıkarılması ile hükmün sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin yedinci bendindeki "+A2" ibaresinin çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 09/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.""