Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2011/18659 Esas 2013/3218 Karar Sayılı İlamı

.....

Dava, iş kazası sonucu vefat eden sigortalıya bağlanan gelirler ile yapılan ödemelerin 506 sayılı Yasanın 26. maddesi uyarınca tazmini istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraflar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanunî gerektirici sebeplere ve özellikle; davalı işveren yönünden, 506 sayılı Kanunun 26/1.nci maddesindeki “...sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarlarla sınırlı olmak üzere...” bölümünün, Anayasa Mahkemesince 23.11.2006 tarih ve 2003/10 Esas 2006/106 Karar sayılı karar ile iptal edilmiş olması karşısında, Kurumun bu maddeden doğan rücu hakkının, “halefiyete” değil, “kanundan doğan basit rücu hakkına” dayandığının kabul edilmesi ve bu kabul çerçevesinde, Kurumun rücu alacağının, ilk peşin değerin kusura tekabül eden miktarıyla sınırlı bulunmasına ve tazminat hesabının bu şekilde yapılmasının gerekmesi yönündeki mahkeme yaklaşımı yerinde bulunmakta ise de; kabul edilen kısımda hak sahiplerine yapılan sosyal yardım zammının hesabındaki eksikliğin sonuca etkili olmadığının anlaşılmasına, sigortalıya bağlanan ilk peşin sermayeli değerler toplamının 9601,70 TL, sosyal yardım zamları toplamının ise 118,12 TL olmasına, 1581,47 Tl tedavi gideri ile birlikte toplam 11301,201 TL tutar üzerinden kurumun talep edebileceği %60 kusur karşılığının ise 6780,77 TL olmasına, Mahkemece yapılan hesaplamada sosyal yardım zamlarının dikkate alınmaması isabetsiz ise de, hükmedilen miktarın ilk peşin değerin kusur karşılığının altında kalmış olmasına ve bu nedenle hükmedilen miktar itibarıyla kararda isabetsizlik bulunmamasına, bu hususun ileride açılacak davada gözetilmesinin mümkün bulunmasına, yine...... 2011/321 sayılı 30.06.2011 tarihli kararı ile, Avukatlık sgari Ücret Tarifesinin 12. maddesinin “Belirlenen bu ücret Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümüne göre tespit
./..
-2-

edilen ücretten az olamaz.” kısmının yürütmesinin durdurulmasına karar verilmiş olmasına rağmen davalı tarafça bu hususun temyiz sebebi yapılmamasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 25.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.

......