Tehdit - hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/6779 Esas 2020/6184 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6779
Karar No: 2020/6184
Karar Tarihi: 09.06.2020

Tehdit - hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/6779 Esas 2020/6184 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bir asliye ceza mahkemesinde görülen bir davada, sanık hakkında tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından hüküm verildiği belirtilmektedir. Yerel mahkeme kararının temyiz edilmesi sonrası, kasten yaralama suçu hükümleri onanırken, tehdit suçu için beraat hükmü, hakaret suçu için ise ceza verilmesine yer olmadığına karar verildi. Ancak, sanığın tehdit suçu için uzlaştırma kapsamına alınması gerektiği, hakaret suçu için ise uzlaştırmanın engellendiği belirtilerek, davanın yeniden değerlendirilmesi ve sonucuna göre hukuki durumun belirlenmesi gerektiği ifade edilmiştir. Bu nedenle, kararın bozulması ve yargılamanın esas/hüküm mahkemesinde sürdürülüp sonuçlandırılması yönünde karar verilmiştir.
Uzlaştırma konusunda detaylı bilgi ise 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkrasında yer almaktadır. Ayrıca, tehdit ve hakaret suçlarına dair kanun maddeleri TCK'nın 106/1. ve 2. maddeleridir.

4. Ceza Dairesi 2016/6779 E. , 2020/6184 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit,hakaret,kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığı

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, kararın nitelik ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen karara yönelik temyiz isteminin reddine ilişkin 08.12.2014 tarihli ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik sanık... müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında tehdit eyleminden verilen beraat hükmü ile hakaret eyleminden verilen ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükmün temyizinde ise;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
a-Katılan ..."in olay sırasında sanık ..."in sesini kayda alması, sanık ve müdafiinin duruşmada sanık aleyhine delil olarak sunulan ses kaydında yer alan ifadelerin sanığa ait olmadığına ilişkin beyanlarının bulunmaması karşısında sözkonusu ses kaydının çözümüne göre eylemin TCK"nın 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunu oluşturduğu gözetilmeden, sanığın mahkumiyeti yerine beraatine hükmedilmesi,
b-Sanığın tehdit suçunun sübutunun kabulü halinde ise;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesinin 1. cümlesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, hakaret suçu yönünden ise uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK"nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında bu suç yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 09/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.