MAHKEMESİ : ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 14/07/2007-11/05/2011 tarihleri arasında tır şoförü olarak, en son net 1.400 TL aylık ücretle çalıştığını, iş akdinin emeklilik nedeniyle müvekkili tarafından feshedildiğini, müvekkilinin hafta sonları da dâhil günlük 16 saate varan çalışmasına rağmen fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının ödenmediğini, müvekkilinin çalışma sürecinde yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, dini bayramların ilk günü hariç diğer günleri ile resmi tatillerde de çalıştığını ancak bu çalışmaları karşılığında ücret almadığını, ayrıca müvekkiline asgari geçim indirimlerinin de eksik ödendiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla mesai, hafta tatili, yıllık izin, asgari geçim indirimi, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı davaya cevap dilekçesi vermemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacı emeklilik nedeniyle işyerinden ayrıldığı ve kıdem tazminatına hak kazandığı gerekçesi ile toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak asgari geçim indirim alacak talebi kısmen, diğer talepler ise tamamen kabul edilmek suretiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta davacı çalışma süresi boyunca fazla mesai yaptığını ancak karşılığı ücretinin ödenmediğini iddia ederek talepte bulunmuş, davalı ise davacının fazla mesai alacağı bulunmadığını savunmuştur. Davacının iddiasını ispat bakımından dosyaya sunduğu takograf kayıtları 06/06/2008 tarihinden başlamakta olup, bu tarihten öncesine ilişkin olarak 29/03/2008 tarihli tek bir günlük takograf kaydı vardır. Davacının dinlettiği tanıklar ise, davacının işe başlangıç tarihi olan 22/08/2007 tarihi ile takograf kayıtlarının başlangıç tarihi olan 06/06/2008 tarihleri için iddiayı doğrular nitelikte beyanda bulunmamışlardır. Dolayısıyla 22/08/2007 ila 06/06/2008 tarihleri arası için 29/03/2008 günü hariç iddia ispat edilememiştir. Bu durum karşısında, fazla mesai hesabının 29/03/2008 günü ve 06/06/2008-30/04/2011 arası için yapılması gerekirken 22/08/2007 ila 30/04/2011 tarihleri arası için yapılması hatalıdır.
3- Yukarıda açıklandığı üzere takograf kayıtlarının 06/06/2008-30/04/2011 tarihleri arasına ilişkin olmasına ve 22/08/2007-06/06/2008 tarihleri arası için hafta tatili çalışması ile ulusal bayram ve genel tatil çalışma iddiaları bakımından tanık beyanlarının ispata yeterli olmaması karşısında davacının hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil alacak taleplerinde ispat edilen 06/06/2008-30/04/2011 tarihleri aralığı için hesaplanması gerekirken hesaplamanın 22/08/2007-30/04/2011 tarih aralığı için yapılması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.