MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/07/2017 tarih ve 2015/389 E- 2017/269 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin süre yönünden reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 19/04/2018 tarih ve 2017/1516 E- 2018/455 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili; müvekkili şirketin "NEXT" esas unsurlu markaların sahibi olduğunu, 2014/10434 numaralı "NEXT" ibareli markanın tescili amacıyla yapılan marka tescil başvurusunun kısmen reddine karar verildiğini, Türk Patent Enstitüsü Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu"nun 11.08.2015 tarih ve 2015-M-7712 no"lu usul ve yasaya aykırı kısmi ret kararının müvekkili aleyhine olan kısımlar yönünden hükümsüz sayılmasına ve iptaline, tescil işlemine devam edilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; davacı marka başvurusu ile redde mesnet markaların 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi kapsamında aynı/ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğu, mal ve hizmet sınıflarının aynı, aynı tür olduğu ve 7/1-b maddesi kapsamında verilen YİDK kararının yerinde olduğu, dava konusu başvurunun mevcut hali ile davacının kazanılmış hakkına dayanak gösterdiği önceki markalarından uzaklaştığı ve redde mesnet gösterilen markalara yaklaşan yeni ve iltibas içeren bir marka olduğu, bu sebeple önceki tarihli markalarından kaynaklı müktesep hakkı bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi"nce; ilk derece mahkemesi tarafından verilen gerekçeli kararın davacı vekiline 05/10/2017 tarihinde tebliğ edildiği, istinaf başvurusunun ise 6100 sayılı HMK"nın 345. maddesinde düzenlenen yasal iki haftalık süre geçtikten sonra 20/10/2017 tarihinde yapıldığı, davacının istinaf dilekçesinde gerekçeli kararın kendisine usulsüz olarak tebliğ edildiği ve karardan daha sonraki bir tarihte haberdar olduğu yönünde itirazda da bulunulmadığı gerekçesiyle HMK"nın 352. maddesi uyarınca davacı vekilinin istinaf dilekçesinin süre yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı gerektirici sebepler ile HMK"nın 352/1. maddesi uyarınca istinaf isteminin süresinde yapılmadığı yönündeki tespitin usul ve yasaya uygun olmasına göre Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan 19/04/2018 tarihli ve 2017/1516 Esas, 2018/455 Karar sayılı Bölge Adliye Mahkemesi kararının ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 26/06/2019 tarihinde, kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.