Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2012/2610 Esas 2013/3059 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki belgeler okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak ,öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı ""Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"" ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2011 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.540,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde temyiz (kesinlik) sınırının tespitinde alacağın tamamının gözetilmesi, tamamı dava edilen bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun Geçici 3.maddesi gereğince 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kunun"nun 427.maddesi hükmü gereğidir.
Somut olayda, davacı vekili 947,66-TL kurum zararın tahislini talep etmiş olup, miktar yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna başvurulması mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davacı ... vekilinin temyiz dilekçesinin, miktar itibariyle kesinliği nedeniyle reddi gerekir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 22.02.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi