Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6 ve 5275 sayılı Kanunun 106/3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesindeki ihtaratla yetinilmesi gerektiği halde 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin de uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın idaresindeki kamyonet tipi aracıyla gündüzün bölünmüş yolda seyri sırasında lastiğinin patlaması sebebiyle direksiyon hakimiyetini kaybederek yolun sağındaki kaldırıma çıktığı burada aynı yönde yürümekte olan katılanlara çarparak birisinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek, diğerinin ise hayati tehlike geçirecek ve 6. derece kırık meydana gelecek şekilde yaralanmasına tam kusurlu olarak sebebiyet verdiği olayda,
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve ertelemeye karar verilmesi gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 09/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.