Davacı ... vek. Av. ... ... ile davalı ... .... vek. Av. ... aralarındaki menfi tespit davası hakkında... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 23/02/2016 gün ve 2015/595 E. - 2016/100 K. sayılı hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.


- K A R A R -

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK’un 427, maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19"uncu maddesiyle HUMK"a eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerlendirme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190 TL’dir.
Davalı vekilinin, temyize konu ettiği miktarın 877,23 TL olması nedeniyle 23.02.2016 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebilceği gibi, 01/06/1990 gün 3/4 İçtihatı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının miktardan REDDİNE, peşin harcın istek halinde iadesine, 21/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.






.