Esas No: 2020/1848
Karar No: 2022/7620
Karar Tarihi: 16.03.2022
Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/1848 Esas 2022/7620 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanıkların tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından yargılandığı bir davada, bir sanığın kasten yaralama suçundan mahkum olduğu, diğer sanıkların ise hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlerin temyiz edildiği belirtiliyor. Yerel mahkemenin verdiği kararların incelenmesi sonucunda, kasten yaralama suçuna verilen cezanın temyiz edilemez olduğu ve tehdit suçundan beraat hükmünün temyiz edilebilecek bir gerekçesi olmadığı kararına varılmıştır. Ancak tehdit suçuna mahkum olan sanık için, uzlaşma hükümleri gözetilerek yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilerek hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek verilen bu karar, 16/03/2022 tarihinde oy birliğiyle kabul edilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi
- 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkra
- TCK'nın 106/1. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığı
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A-Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet ile tehdit suçundan kurulan beraat hükümlerinin temyizinde,
1-Kasten yaralama suçundan verilen kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu,
2-Tehdit suçundan kurulan beraat hükmünün, gerekçesine yönelik olmayan temyizde hukuki yarar bulunmadığı,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca tebliğnameye uygun olarak, sanık ... müdafisinin TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE,
B-Sanıklar ... ve ... hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlerin temyizinde,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılan sanık ... müdafisinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
C-Sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyizinde ise,
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK'nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK'nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı anlaşılmış olmakla, Türk Ceza Kanunu'nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda yeniden değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ... vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmekle, tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayıp sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 16/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
