Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/34383 Esas 2014/36963 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bursa 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 16/05/2013
NUMARASI : 2012/335-2013/288

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 15.11.2006 tarihinden iş sözleşmesinin sona erdiği 04.08.2009 tarihine kadar davalı işyerinde çalıştığını hak ettiği fazla çalışmaların karşılığının ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışam alacağını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, fazla çalışmaların aylık ücrete dahil olduğunu, fazla çalışma alacaklarının düzenli ödendiğini davacının ihtirazi kayıt koymadan bordroları imzaladığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1Taraflar arasında davacının fazla mesai alacağına hak kazanıp kazanmadığı tartışmalıdır.
Somut olayda, taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesinin 5. maddesinde normal ücrete fazla mesai ücretlerinin de dahil olduğu kararlaştırılmıştır. Bilirkişi tarafından bu husus irdelenmeksizin fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. Yargıtay içtihatlarına göre, ücrete fazla mesai ücretinin dahil olduğu durumlarda ancak yılda ikiyüzyetmiş saati aşan fazla çalışmalar için ücret talep edilebilecektir. Bu sebeple davacının fazla çalışma alacağı yılda ikiyüzyetmiş saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğunun kabulü ile hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
2-Öte yandan mahkemece hükümde fazla çalışma alacağının brüt mü net mi olduğunun belirtilmemesi infazda tereddüt oluşturabileceği için hatalı olmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.