MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 27. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 18/07/2017 tarih ve 2016/434 E- 2017/202 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi"nce verilen 18/04/2018 tarih ve 2017/920 E. - 2018/346 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, dava dışı ...’ın keşidecisi davalının avalisti olduğu bono ile davalı aleyhine icra takibi yapıldığını, takipte davalının şikayeti üzerine icra mahkemesince bononun 3 yıllık zamanaşıma uğradığı gerekçesi ile takibin geri bırakılmasına karar verildiğini, bonunun kamulaştırma davasında müvekkili lehine hükmedilen kamulaştırma alacağının müvekkilinin avukatı olan keşideci tarafından tahsil edilmesine rağmen paranın müvekkiline ödenmemesi nedeniyle tanzim edildiğini, davalının da keşideci avukata vekalet verilmesinde aracılık yaptığını, bu nedenle bonoda da avalist olduğunu, ayrıca davalı tarafça müvekkili aleyhine menfi tespit davası açıldığını, anılan davanın reddine karar verildiğini, bu nedenle alacağın ilama dayalı olduğunu ileri sürerek İstanbul Anadolu 2. İcra Müdürlüğünün 2016/12490 E. sayılı dosyası ile takibe konu edilen ana parası 80.000,00 TL olan alacağının 10 yıllık zamanaşımına tabi olduğunun ve zamanaşımına uğramadığının tespiti ile İstanbul Anadolu 6. İcra Hukuk Mahkemesi"nin 2016/784 E. sayılı dosyası ile verilen icranın geri bırakılması kararının kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, icra mahkemesi kararının işbu dava için kesin hüküm teşkil edeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, hukuki yararının dava şartı olduğu, davacının temel ilişkide zamanaşımının geçmediği ve zamanaşımı süresinin 10 yıl olduğu isteminde hukuki yararının bulunmadığı, zira davacı taraf alacağın zamanaşımına uğramadığı kanısında ise alacak davası açabileceği, ayrıca davacı tarafın İstanbul Anadolu 6. İcra Hukuk Mahkemesinin 2016/784 E. sayılı ilamı ile verilen icranın geri bırakılması kararının kaldırılması isteminde bulunduğu, mahkemece bononun 3 yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğu ve anılan sürenin dolduğu gerekçesiyle icranın geri bırakılmasına karar verildiği, davacı tarafça alacağın ilama dayalı olması nedeniyle 10 yıllık süreye tabi olması gerektiğinin savunulduğu, fakat takibin bonoya dayalı yapılması karşısında davacının temel ilişkiyi ileri sürerek dava açmakta hukuki yararı bulunmadığı, yine İİK"nin 33/a-2 maddesi gereğince bonoya dayalı yapılan takipte zamanaşımı süresinin dolup dolmadığının değerlendirilmesi gerektiği, icra dosyasında yenileme öncesindeki son işlem tarihinin 10/10/2012 olduğu, dosyanın 09/06/2016 tarihinde yenilendiği, bononun tanzim tarihi 25/03/2011 olup, tanzim itibariyle 6762 sayılı TTK"nın uygulanması gerektiği, takip konusu bononun anılan kanunun 690. maddesi göndermesiyle 661. maddesinin uygulanması gerektiği, TTK"nın 661/l. maddesi gereğince, poliçeyi kabul eden muhataba (bonoyu düzenleyen keşideciye) karşı başlatılacak takiplerde zamanaşımı süresinin vadeden itibaren üç yıl olduğu, öte yandan, 6762 sayılı TTK"nın 614. maddesi uyarınca ""Aval veren kimse, kimin için taahhüt altına girmişse tıpkı onun gibi mesul olur."" hükmü uyarınca keşidecinin avalisti olan davalı bakımından zamanaşımın 3 yıl olduğu, bu durumda zamanaşımın süresinin dolduğu gerekçesi ile bononun zamanaşımına uğramadığının tespitine ilişkin talebin reddine, zamanaşımının on yıl olduğunun ve zamanaşımı süresinin dolmadığının tespiti ile İstanbul Anadolu 6. İcra Hukuk Mahkemesi"nin 2016/784 E. sayılı ilamı ile verilen icranın geri bırakılması kararının kaldırılması talebiyle ilgili davacının dava açmakta hukuki yararı bulunmadığından HMK"nin 114/1-h ve 115/2. maddeleri uyarınca davanın usulden reddine, karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarının 2004 sayılı İİK’nın 170/b maddesinin atfıyla aynı Kanun’un 71/2 ve 33/a maddeleri olduğunun ve İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 26/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.