MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanık müdafiinin sanığın kasten yaralama, hakaret ve tehdit suçlarından almış olduğu mahkumiyet hükümlerine yönelik olarak temyiz talebinde bulunduğu, hakaret ve kasten yaralama suçlarına ilişkin olarak sanık hakkında kurulan adli para cezasına ilişkin hükümlerin kesin nitelikte olması nedeniyle mahkeme tarafından Ek Karar ile sanık müdafiinin bu suçlara ilişkin temyiz talebinin reddedildiği, bu ek kararın sanık müdafiine usulünce tebliğ edildiği ve ek kararın temyiz edilmediği bu nedenle temyiz incelemesinin sanığın tehdit suçundan almış olduğu adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmü ile sınırlı olduğu, sanığın tehdit suçunu işlediği mağdura aynı zamandan kasten silahla yaralamaya teşebbüs suçunu da işlemesi nedeniyle uzlaşma hükümlerinin uygulanmasının mümkün olmadığı, tehdit suçundan mahkumiyet hükmü kurulurken uygulama maddesinin TCK 106/1-1.cümle yerine TCK 86/1. maddesi olarak belirtilmesinin de sonuca etkili olmayan maddi hata niteliğinde olduğu belirlenerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ... müdafiinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 09/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.