Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilamında yazılı şekilde davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, trafik kazası sonucu vefat eden sigortalının hak sahiplerine ödenen cenaze yardımı ve sigortalı için yapılan tedavi gideri nedeniyle uğranılan Kurum zararının 1479 sayılı Yasa"nın 63. maddesi uyarınca tahsili istemine ilişkin olup, Mahkemece, terditli olarak, 5510 sayılı Yasa"nın 39. maddesi uyarınca, kazanın taksirli eylem nedeniyle meydana gelmesi halinde Kurumun rücu hakkı bulunmadığı ve ayrıca 6111 Sayılı Yasa"nın geçici 1. maddesi uyarınca sigorta şirketi ve Güvence Hesabının sorumluluğu kalmadığından bahisle davanın reddedildiği anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağı, 1479 sayılı Yasanın 63. maddesidir. Bilindiği gibi, mevzuatımızda, “Kanunların geriye yürümesi veya yürümemesi konusunda genel bir hüküm yoktur. Ancak, toplum barışının temel dayanağı olan hukuka ve özellikle kanunlara karşı güveni sağlamak ve hatta, kanun koyucunun keyfi hareketlerine engel olmak için, öğretide, kanunların geriye yürümemesi esası kabul edilmiştir. Buna göre, gerek Özel Hukuk ve gerekse Kamu Hukuku alanında, kural olarak her Kanun, ancak yürürlüğe girdiği tarihten sonraki zamanda meydana gelen olaylara ve ilişkilere uygulanır; o tarihten önceki zamana rastlayan olaylara ve ilişkilere uygulanmaz. Hukuk güvenliği bunu gerektirir.
Kanunların geriye yürümemesi (geçmişe etkili olmaması) kuralının istisnalarından birini, beklenen (ileride kazanılacağı umulan) haklar oluşturmaktadır. Kamu düzeni ve genel ahlaka ilişkin kurallar yönünden de kanunların geriye yürümesi söz konusudur. Yargılama hukukunu düzenleyen kanunlar da, ilke olarak geçmişe etkilidir (Prof. Dr. Necip Bilge, Hukuk Başlangıcı, 14. Bası, Turhan Kitabevi, ..., 2000, sh: 193-194; Prof. Dr. A. Şeref Gözübüyük, Hukuka Giriş ve Hukukun Temel Kavramları, 18.Bası, Turhan Kitabevi, ... 2003, sh: 73).” (HGK 13.10.2004 t., 2004/10-528 E., 2004/533 K.)
Bu nedenle 5510 sayılı Yasanın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen olaylardan kaynaklanan rücuan tazminat davalarında, anılan Yasanın uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmamaktadır.
Öte yandan, 6111 sayılı Yasa"nın geçici 1. maddesi ile trafik kazaları nedeniyle yapılan tedavi giderileri yönünden bir düzenleme öngörülmüş olup, dava konusu tedavi giderine ilişkin istem yönünden dava konusuz kalmış ise de, diğer istem olan cenaze gideri bakımından davanın konusuz kalmadığı ortadadır.
Mahkemece, cenaze gideri yönünden, faili meçhul sürücünün 3/8 kusur karşılığı üzerinden davanın kısmen kabulüne karar vermek gerekirken, yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Ne var ki, bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Kanunun temyize dair hükümlerinin uygulanmasının gerektiğine ilişkin düzenleme gereğince) Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ:Hükmün fıkrasının silinerek yerine “Davanın KISMEN KABULÜ ile 1-) Tedavi gideri yönünden konusu kalmayan dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına, cenaze gideri yönünden 62 TL"nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, 2-Kendisini vekille temsil ettiren davacı lehine 479,17 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,3-)Harçlar Kanunu uyarınca alınması gerekli 18,40 TL karar ve ilam harcının davalıdan tahsili ile hazineye irat kaydına, 4-)Bu dava nedeniyle yapılan 113 TL yargılama giderinin kabul red oranına göre hesaplanan 1,02 TL sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine” yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.