Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2022/7712 Esas 2022/9535 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından, reddedilen manevî tazminat ve araç talebi ile aleyhine hükmedilen vekâlet ücretleri yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise erkeğin kabul edilen ziynet eşyalarına ilişkin talebi, reddedilen maddî ve manevî tazminat talepleri ile aleyhine hükmedilen vekâlet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı -karşı davalı erkeğin temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK'nın 362. maddesinin 1. fıkrası uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298.maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar "107.090,00 TL" olarak belirlenmiştir.
Somut olayda erkek tarafından talep edilen ve nişanın bozulmasından kaynaklanan manevî tazminatın miktarı 5.000,00 TL, nişan hediyesi olarak alınan ... plaka sayılı araç bedeli ise 59.925,53 TL olup bu miktarlar ayrı ayrı karar tarihindeki kesinlik sınırı olan 107.090,00-TL'yi aşmadığından 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırı altında kalmakla bu talepler ve bu taleplere bağlı olarak hükmedilen vekâlet ücretlerine ilişkin kararlar kesindir. Açıklanan sebeple, davacı-karşı davalının temyiz dilekçesinin tümden reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı-karşı davacı kadının; "Reddedilen maddî ve manevî tazminat talepleri ile reddedilen maddî ve manevî tazminat talepleri üzerinden aleyhine hükmedilen vekâlet ücretlerine" yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesine gelince;
6100 sayılı HMK'nın 362. maddesinin 1. fıkrası uyarınca "Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar" temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun'un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298.maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar "107.090,00 TL" olarak belirlenmiştir.
Somut olayda kadın tarafından talep edilen ve nişanın bozulmasından kaynaklanan maddî tazminatın miktarı 6.500,00 TL, nişanın bozulmasından kaynaklanan manevî tazminatın miktarı ise 7.500,00 TL olup bu miktarlar ayrı ayrı karar tarihindeki kesinlik sınırı olan 107.090,00 TL'yi aşmadığından 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362. maddesi gereğince temyiz sınırı altında kalmakla bu talepler ve bu taleplere bağlı olarak hükmedilen vekâlet ücretlerine ilişkin kararlar kesindir. Açıklanan sebeple, davalı -karşı davacının, nişanın bozulmasından kaynaklanan maddî ve manevî tazminat ve bunlara bağlı olarak hükmedilen vekâlet ücretleri yönünden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
3-Davalı-karşı davacı kadının; "Erkeğin kabul edilen ziynet alacağı talebine ve bu talep yönünden aleyhine hükmedilen vekâlet ücretine" yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usûl ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davacı -karşı davalı erkeğin temyiz dilekçesinin yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple, davalı-karşı davacı kadının "Reddedilen maddî ve manevî tazminat talepleri ile reddedilen maddî ve manevî tazminat talepleri üzerinden aleyhine hükmedilen vekâlet ücretlerine" yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeplerle ayrı ayrı REDDİNE, hükmün temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (3.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Beyzanur'a yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 397.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Mete'ye geri verilmesine, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.23.11.2022 (Çrş.)