Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/7215 Esas 2022/8026 Karar Sayılı İlamı

BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : ... 9. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

İLK DERECE
MAHKEMESİ : Karşıyaka 2. İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Kararın davalı tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; mücekkilinin davalı apartman yönetimi bünyesinde apartman görevlisi olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haklı neden olmadan feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile aylık ücret ve yıllık ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.

II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacı ve ailesine yardım amaçlı olarak kapıcı dairesinin verildiğini davacının bunun karşılığında apartman sakinleri ve yönetime yardımcı olduğunu, taraflar arasında iş ilişkisi bulunmadığını, davacının başka işlerde çalıştığını savunarak davanın reddini istemiştir.

III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile dosya kapsamındaki delillere göre davacının davalıya ait işyerinde çalıştığı, iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız şekilde feshedilmesi nedeniyle kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, aylık ücreti ödenmediğinden ücret alacağı olduğu yine yıllık izinlerini kullanmaması nedeniyle yıllık izin ücreti alacağı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.

B. İstinaf Sebepleri
Davalı vekili istinaf başvurusunda özetle davacı ile davalı arasında iş ilişkisi kurulmadığını, davacının başka işlerde çalışması olduğunu, apartmanda yaptığı işlerin de tam zamanlı olmadığını ücret alacağı kabulünde kısmî çalışmanın gözetilmesi gerektiğini, kabul anlamında olmamak kaydıyla davacının tazminat hakkı olmadığını, işyerini haklı neden olmadan terk ettiğini, alacak hesaplarının hatalı olduğunu, ücret eklerinin hatalı şekilde belirlendiğini ileri sürerek İlk Derece Mahkemesi kararının ortadan kaldırılmasına ve davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile dosyadaki delillere göre taraflar arasında iş sözleşmesi bulunduğu, davacının kapıcılık hizmetlerine sürekli olarak devam ettiği, ücretsiz çalışma savunması karşısında asgari ücretle çalıştığının kabulü gerektiği, iş sözleşmesinin işverence haklı neden olmadan feshedildiği İlk Derece Mahkemesince davaya konu alacakların hüküm altına alınmasının yerinde olduğu gerekçesiyle başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.

V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri
Davalı vekili temyiz dilekçesinde özetle, taraflar arasında iş ilişkisi bulunmayıp kendine özgü bir sözleşme olduğunu, uzun süre ücret almadan çalışma iddiasının doğru olmadığını, aksi kabulde tam zamanlı çalışması olmadığını, iş yerini kendi isteği ile terk ettiğinden tazminat hakkı da olmadığını, ücret eklerinin de hatalı belirlendiğini ileri sürmüştür.

C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, davacının davalı işyerinde 4857 sayılı İş Kanunu (4857 sayılı Kanun) kapsamında iş sözleşmesi ile çalışıp çalışmadığı ve davaya konu alacaklara hak kazanılıp kazanılmadığı hususlarına ilişkindir.


2. İlgili Hukuk
4857 sayılı Kanun'un 17 nci, 20 nci, 32 nci, 53 üncü, 59 uncu maddeleri, mülga 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14 üncü madde hükümleri, Konut Kapıcıları Yönetmeliği.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (6100 sayılı Kanun) 371 inci maddesi ile 369 uncu maddesinin birinci fıkrası.
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun'un 371 inci maddesi ile 369 uncu maddesinin birinci fıkrasında yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

2. Somut uyuşmazlıkta, davacının dosyadaki bilgi, belge, beyan ve delillere göre davacının davalıya ait işyerinde 4857 sayılı Kanun kapsamında iş sözleşmesiyle kapıcı olarak asgari ücretle çalıştığı, ücret eklerine yönelik davalı tarafça aksi yönde somut delil sunulmamasına göre tanık beyanlarına itibar edilmesinin ve mevcut delil durumu ile ispat yüküne göre kıdem ve ihbar tazminatına hükmedilmesinin yerinde olduğu yukarıda yazılı Kanun hükümlerine göre davacının ücret ve yıllık izin ücreti alacağının da olduğu anlaşılmıştır.

3. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davalı vekilinin temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.


VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun'un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,


Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,


20.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.