Danıştay 13. Daire 2016/3704 Esas 2022/30 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No:2016/3704
Karar No:2022/30

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ... Televizyon Haberleşme ve Yayıncılık A.Ş.
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAFF (DAVALI) : ... Kurulu
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... İdare Mahkemesi'nin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: "... Radyo" çağrı işareti ile yayın yapan ve ulusal radyo yayın lisans müracaatı sahibi olan davacı şirketin yayın alanının genişletilmesi istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin ... tarih ve ... sayılı Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (Üst Kurul) kararının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... İdare Mahkemesi'nce verilen kararda; ulusal radyo (R1) yayını yapmak üzere Üst Kurul'a lisans müracaatı bulunan ve hali hazırda 6112 sayılı kanunun Geçici 4. Maddesi kapsamında 19 adet yerleşim yerinde yayınlarına devam eden davacı şirketin, yayın alanını genişletme istemiyle yaptığı başvurunun reddedildiği, bu işlemin iptali istemiyle bakılan davanın açıldığı, 6112 sayılı Kanun'un Geçici 4. maddesi uyarınca, Üst Kurulca sıralama ihalesi yapılıp, karasal yayın lisansları verilene kadar geçecek süre içerisinde, sadece 3984 sayılı Kanun'un Geçici 6. maddesi kapsamında karasal ortamda yayında olan radyo ve televizyon kuruluşlarının, Üst Kurulca yayın yapmalarına müsaade edilmiş olan yerleşim yerleri ile sınırlı olmak kaydıyla, yayınlarına devam edeceklerinin hükme bağlandığı, bu yerlerin genişletilebileceğine yönelik olarak herhangi bir hükme yer verilmediği, idarenin de bu anlamda mahkeme kararı ile zorlanmasının hukuken mümkün olmadığı dikkate alındığında davacı şirketin yayın lisansının genişletilmesi istemiyle yaptığı başvurunun reddine ilişkin işlemde hukuka aykırılık görülmediği sonucuna varılmıştır.
Belirtilen gerekçelerle dava konusu işlem hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, sahip olduğu ulusal radyo (R1) yayın izninin bir gereği olarak ülke nüfusunun asgari %70'ine yayın yapabilmesi için frekans tahsisi yapılması gerektiği, davalı idarenin kurulduğu tarihten itibaren 20 yıl geçmesine rağmen, frekans tahsisine ilişkin ihaleler ve gerekli sair düzenlemelerin hâlen yapılmadığı, bu durumun yayınlarına devam eden kuruluşlar ile ilk defa yayın yapmak isteyen kuruluşlar arasında eşitsiz uygulamaların doğmasına neden olduğu, ne zaman yapılacağı belli olmayan bir ihale nedeniyle yayın yapmak için başvuruda bulunan kuruluşların başvurularının reddedilmesinin yayın hakkının sınırlandırılmasına, dolayısıyla Anayasada güvence altına alınan "düşünceyi açıklama ve yayma hürriyeti"nin ihlal edilmesine yol açtığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, davacı yayın kuruluşunun ulusal yayın hakkının değil, buna ilişkin müracaatının bulunduğu, bu durumun ulusal çapta her yerde yayın yapılabileceği anlamına gelmediği, mevcut durumda karasal ortamdan radyo ve televizyon yayını yapmakta olan kuruluşlara lisans verilmediği, söz konusu kuruluşların yayınlarını, 1995 yılında Üst Kurul'a süresi içerisinde yapmış oldukları müracaatlarında belirttikleri lisans tipinde, 6112 sayılı Kanun'un Geçici 4. maddesi kapsamında Üst Kurul kayıtlarında yayın hakkı olan yerleşim yerlerine yönelik olarak yaptıkları, bu kapsamda davacı kuruluşun da, 6112 sayılı Kanun'un Geçici 4. maddesi kapsamında Üst Kurul kayıtlarında izinli olduğu yerleşim yerlerine yönelik olarak yayın faaliyetini sürdürmek durumunda olduğu, Üst Kurulca sıralama ihalesi yapılıp karasal yayın lisansları verilene kadar geçecek süre içerisinde, medya hizmet sağlayıcı kuruluşların yayın alanını genişletmeleri, yayın tipini değiştirmeleri veya ilk defa yayına başlamalarının mümkün olmadığı, ayrıca sıralama ihalesinin iptal edilmiş olmasının sürecin tamamlanmasının imkânsız hâle geldiği anlamını taşımadığı belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onüçüncü Dairesi'nce, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddi yolundaki ... İdare Mahkemesi'nin ... tarih ve E:..., K:... sayılı temyize konu kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından anılan Mahkeme kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkeme'ye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un Geçici 8. maddesi uyarınca, bu kararın tebliğ tarihini izleyen 15 (on beş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 11/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.