Tebliğname No : 5 - 2012/186005
MAHKEMESİ : Gaziosmanpaşa 2. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 20/03/2012
NUMARASI : 2009/1631 Esas, 2012/822 Karar
SUÇ : İhmali davranışla görevi kötüye kullanma

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Suç tarihinde Gaziosmanpaşa 2. Sulh Ceza Mahkemesi yazı işleri müdürü olarak görev yapan sanığın, söz konusu Mahkemenin 2009/589 Değişik İş sayısında kayıtlı olan ve katılan avukat C.. A.."ın müvekkilleri adına tekzip talebine ilişkin dosyayı, 05/05/2009 tarihinde kesinleşen yetkisizlik kararına rağmen şikayet tarihi olan 22/10/2009 tarihine kadar yetkili mahkemeye göndermemek suretiyle görevinin gereklerini yapmakta gecikme gösterdiği iddiasıyla cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında;
Katılan avukatın, dosyasını sormak üzere defalarca kaleme gittiği halde sanığa ulaşamaması nedeniyle dosyanın bulunmadığını beyan ettiği; sanığın, suç tarihlerinde 15 gün izin kullandığı, bir kaç kez rahatsızlığı nedeniyle doktora gittiği, personel sayısının yetersiz olup işlerin yoğun olduğu ayrıca suça konu dosya üzerine Değişik İş sayısının 2009/589 yerine Asliye Ceza Mahkemesinin itirazın reddine ilişkin 2009/118 Değişik İş sayısının yazılmış olması nedeniyle kalem personelinin dosyayı bulamadığı, kendisi işe başladıktan sonra taraflarını kontrol etmek suretiyle dosyayı bulduğu savunmasında bulunarak atılı suçlamayı kabul etmediği, tanık olarak dinlenen kalem personelinin de savunmayı doğrular nitelikte beyanda bulundukları nazara alınarak;
Sanığın suça konu tarihlerdeki izin ve rapor durumu, ilgili mahkemenin iş yoğunluğu ile dosyanın bulunmadığından sanığın ne zaman haberdar olduğu hususlarının araştırılmasından ve kasıt unsurunun ne şekilde oluştuğunun denetime imkan verecek şekilde gerekçeleriyle karar yerinde gösterilip tartışılmasından sonra, sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabule göre de;
Hükümden önce yürürlüğe giren 6086 sayılı Yasa ile TCK"nın 257/2. maddesindeki alt sınır cezanın 3 ay hapis olarak belirlenmesine ve sanık hakkında cezanın teşdiden belirlendiğine ilişkin herhangi bir ibareye yer verilmemesine rağmen temel cezanın 6 ay hapis cezası olarak tayini,
Temel ceza alt sınırdan tayin edildiği halde denetim süresinin yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden en üst sınırdan 3 yıl olarak tayini,
TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. madde ve fıkrası gereğince, cezanın infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 2010/4-71 Esas, 2010/76 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, suç tarihi itibarı ile adli sicil kaydındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların yasal engel teşkil etmeyeceği nazara alındığında, "...duruşma sırasındaki hali ve tavırları olaydan dolayı pişmanlık duyması lehine takdiri indirim sebebi sayıldığından..." şeklindeki gerekçeyle cezasında takdiri indirim yapılan sanık hakkında CMK"nın 231/6. maddesindeki objektif ve subjektif koşullar değerlendirilmeksizin, "...aynı nitelikteki mahkumiyetine rağmen aynı nitelikteki suçu tekrar işlediği anlaşıldığından..." biçimindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Sanık hakkındaki cezanın TCK"nın 51. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verildiği halde karar başlığında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğine dair ibarelere yer verilmek suretiyle çelişki oluşturulması,
Sanığın adli sicil kaydında yer alan Çorlu 1. Sulh Ceza Mahkemesine ait hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın CMK"nın 231/11. maddesi gereğince ele alınması için mahkemesine ihbarda bulunulması gerektiğinin nazara alınmaması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 09/04/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.