Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/26896 Esas 2014/36767 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 02/07/2013
NUMARASI : 2012/162-2013/800

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı idarede 1987 yılından emekli olduğu 2011 yılına kadar çalıştığını, ikramiyelerinin ödenmediğini ve özel hizmet tazminatının eksik ödendiğini iddia ederek yıllık izin ücreti, ikramiye ve özel hizmet tazminatı alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı idare vekili, davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının söz konusu alacaklara hak kazanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Somut olayda öncelikle çözülmesi gereken problem adli yargının bu uyuşmazlıkta görevli olup olmadığıdır.
Davacı davalı ticaret borsasında genel sekreter yardımcısı olarak çalışmıştır. 5174 sayılı Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Odalar ve Borsalar Kanunu’nun 73. maddesinde, “Oda, borsa, Birlik ve bunların kurduğu teşekküllerde istihdam edilenler bu Kanunda yer alan hükümler dışında 4857 sayılı İş Kanununa tâbidir.” denilmiştir.
Aynı Kanun’un geçici 12. maddesinde ise “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte oda, borsa, Birlik ve bunların kurduğu teşekküllerde istihdam edilmekte olanların, mevcut statülerine göre istihdam edilmelerine devam olunur.” hükmü yer almıştır.
Diğer taraftan personel yönetmeliğinde, personelin memurlar sözleşmeli ve geçici personelden oluştuğu ifade edildikten sonra özlük hakları, disiplin ve uygulanacak hükümler bakımından 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu"na atıfta bulunulmuştur.
Davacı 5174 sayılı Kanun’un geçici 12. maddesi kapsamında yer almaktadır. Bu sebeple 5174 sayılı Kanun öncesi yürürlükte bulunan 5590 sayılı Kanun ve bu Kanuna dayanılarak çıkarılan yönetmelikler uyarınca davacı statü hukukuna tabi bir kişidir. Bu itibarla uyuşmazlığı çözme görevi idari yargıya aittir. Mahkemenin görevli olduğunu kabul ederek işin esasına girmesi ise hatalıdır. Kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.