5. Ceza Dairesi Esas No: 2014/8796 Karar No: 2015/9771 Karar Tarihi: 09.04.2015
Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/8796 Esas 2015/9771 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanığın zimmet suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak, mağdurun belirlenmesi ve maddi menfaatin suçun mağduruna iade edilebileceği durumlarda zimmetin maddi konusunu oluşturan değerlerin müsaderesine karar verilemeyeceği gözetilmemiştir. Ayrıca, suçun 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlenmesi nedeniyle sanık hakkında cezasının infazından sonra işlemek üzere hak ve yetkilerinin kullanımının yasaklanması kararı verilmesi gerekmektedir. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozulmuş ve yeniden yargılamaya gerek olmadığından hüküm düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 212, 53/1-a, 53/5 ve 55. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve CMUK'nın 321. ve 322. maddeleri.
5. Ceza Dairesi 2014/8796 E. , 2015/9771 K.
"İçtihat Metni"
Tebliğname No : 5 - 2014/295646 MAHKEMESİ : Diyarbakır 3. Ağır Ceza Mahkemesi TARİHİ : 04/12/2012 NUMARASI : 2012/136 Esas, 2012/495 Karar SUÇ : Zimmet
İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: 5237 sayılı TCK"nın 212. maddesindeki "sahte resmi veya özel belgenin bir başka suçun işlenmesi sırasında kullanılması halinde, hem sahtecilik hem de ilgili suçtan dolayı ayrı ayrı cezaya hükmolunur" şeklindeki düzenleme nedeniyle, sanığın eyleminde sahtecilik suçunun unsurlarının bulunup bulunmadığının karar yerinde tartışılması ve sahteciliğin varlığının kabulü halinde bu suçtan da mahkumiyet hükmü kurulması bundan sonra hasıl olacak sonuca göre lehe kanunun belirlenmesi gerektiğinin nazara alınmaması karşı temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamış, bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir. Ancak; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16/12/2008 gün ve 2008/146 Esas, 2008/235 sayılı Kararına göre mağdurun belli olması ve maddi menfaatin suçun mağduruna iade edilebileceği durumlarda zimmetin maddi konusunu oluşturan değerlerin müsaderesine karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi, Suçun 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlenmesi nedeniyle sanık hakkında 53/5. madde gereğince cezasının infazından sonra işlemek üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerekirken infazda tereddüde yol açacak şekilde yoksunluğa hükmolunması, kanuna aykırı hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322. maddesi uyarınca, hüküm fıkrasında yer alan TCK"nın 53/5 ve 55. maddelerinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkarılması, mahkemenin uygulamaya ilişkin takdiri de gözetilerek hükme "Suçun 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlenmesi nedeniyle anılan Yasanın 53/5. maddesi uyarınca takdiren 4 yıl 2 ay süreyle cezanın infazından sonra işlemek üzere 53/1-a maddesinde sayılan hak ve yetkileri kullanmaktan yasaklanmasına," ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.