MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 23/05/2013
NUMARASI : 2011/996-2013/270

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, sefer primi ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine, karşı davacı ise kıdem tazminatının tahsiline ilişkin davanın yapılan yargılaması sonunda; asıl davanın ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, karşı davanın ise reddine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı-karşı davacı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 23.12.2014 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı-karşı davacı adına Avukat Z.D. geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı-karşı davalı işçi, iş sözleşmesini 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14. maddesinin 5. bent hükmü uyarınca, 15 yıllık sigortalık süresi ve 3600 prim ödeme gün sayısı koşullarına sahip olması nedeniyle feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti, sefer primi, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı-karşı davacı işveren vekili, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuş, ayrıca karşı dava yoluyla davacıya ödenen kıdem tazminatının tahsilini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne, karşı davanın ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı-karşı davacı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı-karşı davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, imzalı olan yıllık ücretli izin defterinde davacının kullandığı izin süreleri gösterilmiştir. Davacı, anılan izin defterindeki imzasını inkar etmemiş olup, zorla imzalatıldığını iddia etmiş ise de, bu iddiasını ispat edememiştir. Öte yandan, izin sürelerinin hangi tarihler arasında kullanıldığının yıllık ücretli izin defterinde belirtilmemesinin de sonuca etkisi bulunmamaktadır. Bu durumda, davacının yıllık izin ücreti alacağı bulunmadığı halde, mahkemece, yazılı şekilde yıllık izin ücreti alacağına hükmedilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.100,00 TL duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.