Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/24681 Esas 2019/19193 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 01.05.1999-28.10.2013 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesini emeklilik nedeni ile sona erdirdiğini, alacaklarının ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı ile yıllık izin, asgari geçim indirimi, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağının hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya içeriğine göre, davacı davalı işyerinde 01.05.1999-28.10.2013 tarihleri arasında inşaat teknikeri olarak çalışmıştır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tanık anlatımları dikkate alınarak, davacının haftanın üç gününde 08:00-17:30 saatleri arasında, diğer üç gününde ise 08:00-21:00 saatleri arasında çalıştığı tespit edilerek haftada onbeş saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Mahkemenin de kabulünde olduğu üzere davacının yaptığı iş gereği esnek çalışma saatlerinin olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre davacının haftanın üç günü 08:00-17:30 saatleri arasında çalıştığının kabulü isabetli ise de; haftanın diğer üç gününde işten çıkış saatinin 21:00 yerine davacı tanıklarının saat 19:00"a kadar çalıştıklarına dair beyanlarına göre 19:00 olarak kabulü dosya içeriğine, davacının çalışma şekline ve işin niteliğine daha uygun düşecektir. O halde, davacının haftanın üç gününde 08:00-17:30 saatleri arasında, diğer üç gününde ise 08:00-19:00 saatleri arasında çalıştığının kabulüne göre fazla çalışma ücreti alacağı hesaplanıp hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektimiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.10.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.