Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/2546 Esas 2019/2810 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2546
Karar No: 2019/2810
Karar Tarihi: 14.05.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/2546 Esas 2019/2810 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın uyuşturucu madde kullanımına ilişkin tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle mahkûmiyetine karar verildiği belirtilen mahkeme kararında, sanığın adli sicil kayıtları incelendiğinde daha önce aynı suçtan dolayı kesinleşmiş tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri almadığı belirlenmiş. Bu nedenle, sanık hakkında ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması ve yükümlülüklerini ihlal etmesi durumunda yargılamaya devam edilmesi gerektiği vurgulanmış. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin kararlarına uygun olarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 1 ve 2. fıkralarının ve 3. fıkrasının 1. cümlesinin infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri, suçun niteliği, yaptırımlar ve infaz aşamasındaki uygulamalar için önemli detaylar içermektedir.

10. Ceza Dairesi 2017/2546 E. , 2019/2810 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
23/01/2012 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında, 3 haftalık tedavi programının 2. haftasındaki tahlilleri (+) pozitif çıktığı tespit edilen sanık hakkında adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada; sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların, doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 14/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.