Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2565 Esas 2019/10463 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2565
Karar No: 2019/10463

Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/2565 Esas 2019/10463 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın çocuğa basit cinsel istismar suçundan mahkûmiyetine dair Bakırköy 7. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükme yönelik istinaf başvurusunu esastan reddetti. Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümde temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık ve diğer tarafların temyiz istemlerinin esastan reddiyle hükmün onanmasına karar verildi.
Kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK\"nın 288, 294 ve 302/1. maddeleri.
- TCK\"nın 103/4. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2019/2565 E. , 2019/10463 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkûmiyetine dair Bakırköy 7. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 06.07.2017 gün ve 2016/305 Esas, 2017/206 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK"nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ile sanık ve müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık ve müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK"nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 01.07.2019 tarihinde üye ..."in karşı oyu ve oy çokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Sanık savunmalarına, mağdure beyanlarına, kamera kayıt ve çözümüne ilişkin bilirkişi raporuna ve tüm dosya kapsamına göre; mağdurenin beyanlarının aksine sanığın mağdureyi cebir kullanarak iş yerine götürmediği, kabul edilen eylemin mağdureyi tutmadan gerçekleştirmesinin de mümkün olmadığı, bu itibarla kolundan tutup çekme eyleminin TCK"nın 103/4. maddesi kapsamında cebir olarak kabul edilemeyeceği ve ayrıca mağdurenin yanağından öpme, kollarını sıkıp cinsel organına ve poposuna sopayla vurma şeklinde kabul edilen eylemin kısa süreli, ani ve kesintili şekilde gerçekleşip, süreklilik arz etmemesi nedeniyle sarkıntılık düzeyinde kaldığı anlaşıldığından hükmün bu gerekçelerle bozulmasına karar verilmesi gerektiği görüşünde olduğumdan sayın çoğunluğun hükmün onanması yönündeki kararına katılmamaktayım.