MAHKEMESİ : Ankara 19. İş Mahkemesi
TARİHİ : 22/05/2013
NUMARASI : 2012/225-2013/416

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait iş yerinde olarak 07.04.2007-13.01.2012 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesini fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının ödenmemesi sebebi ile haklı sebebe dayalı feshettiğini, hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ve 2012 yılı Ocak ayına ait ücretinin ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin devamsızılık haklı sebebine dayanılarak feshedildiğini, müvekkiline ait iş yerinde fazla çalışma yapılmadığını, ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışılmadığını savunarak savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle iş yerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacı şahitlerinin 2008 yılı Ağustos ayı öncesinde gerçekleyen çalışma süresine ilişkin bilgilerinin bulunmadığı görülmektedir. Bu durumda davacının anılan dönem için fazla çalıyma iddiasını tereddüte yer vermeyecek şekilde ispatladığından bahsedilmezi. Bu hususun dikkate alınmaması ve fazla çalışma ücret alcağı yönünden 17.04.2007-13.01.2012 tarihleri arasındaki tüm çalıyma süresi yapılan hesaplama doğrultusunda karar verilmesi isabetsizdir .
3-Öte yandan, davalı işveren tarafından dosya içerisine ibraz edilen puantaj kayıtlarında, davacının 2010 yılında 1 Nisan - 6 Nisan ve 15 Kasım - 20 Kasım arasında yıllık izin kullandığı belirtilmiştir. İlgili puantaj kayıtlarında, yıllık izinli olduğu belirtilen dönemlerin öncesindeki ve sonrasındaki günlerin davacı tarafından itirazi kayıtsız imzalandığı görülmektedir. Bu durumda, davacı isticvap edilerek puantaj kayıtlarında gösterilen sürelerde yıllık izin kullanıp kullanmadığı sorulmalı ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Karar bu yönü ile de eksik incelemeye dayalı olup, bu husus ayrı bir bozma sebebi olarak kabul edilmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.