2. Ceza Dairesi Esas No: 2020/31248 Karar No: 2021/735 Karar Tarihi: 25.01.2021
Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/31248 Esas 2021/735 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarına ilişkin verilen mahkeme kararının temyiz istemi incelenmiştir. Temyiz talebine ilişkin olarak, sanık tarafından herhangi bir sebep gösterilmediği için temyiz istemi reddedilmiştir. Ayrıca, suç adının iş yeri dokunulmazlığı yerine nitelikli olarak konut dokunulmazlığını ihlal etme olarak yazılması bir maddi hata olarak kabul edilmiştir. Ancak, cezanın miktarı ve türü göz önüne alındığında, istinaf başvurusunun esastan reddedilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak 5271 sayılı CMK’nın 288. ve 294. maddeleri ile 286/2-a maddesi belirtilmiştir.
2. Ceza Dairesi 2020/31248 E. , 2021/735 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali HÜKÜM : İstinaf talebinin esastan reddine, temyiz isteminin reddine
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; 1- Hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde; 5271 sayılı CMK’nın 288. maddesinin “Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.” ve aynı Kanun’un 294. maddesinin ise; “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.” şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın 16/09/2020 tarihli temyiz dilekçesinde herhangi bir sebep göstermediğinin anlaşılması karşısında, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK’nın 298. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, 2- İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen ek karara ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde; Karar başlığında ve içeriğinde, suç adının iş yeri dokunulmazlığının ihlali yerine nitelikli olarak konut dokunulmazlığını ihlal etme olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir. Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmaması karşısında; temyiz isteminin reddine dair 28/09/2020 tarihli ve 2019/1196 Esas – 2020/1090 sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA, 25/01/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.