Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2018/333 Esas 2019/7396 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : İZMİR 37. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Uyulmasına karar verilen Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 31.05.2016 tarihli ilamı doğrultusunda suç tarihi itibariyle sanık hakkında devam eden tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri bulunup bulunmadığı İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğünden sorulmuş ise de, sanığın adli sicil kaydında görünen kararların UYAP’tan yapılan incelemesinde; 02/04/2007 tarihli eylemi nedeniyle kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan açılan dava neticesinde Karşıyaka (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 26/12/2007 tarihli, 2007/1111 esas, 2007/1628 karar sayılı kararı ile sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri verildiği, 09/01/2008 tarihinde karar kesinleştiği; yine 24.07.2007 tarihli eylemi nedeniyle kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan açılan dava neticesinde Karşıyaka (Kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 24.10.2008 tarihli, 2007/591 esas, 2008/1232 karar sayılı kararı ile sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri verildiği, 31.10.2008 tarihinde karar kesinleştiği anlaşıldığından, her iki dosyanın getirtilip tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin kararların hangi tarihlerde infaz edilmeye başlanıp başlanmadığı, sanığın incelemeye konu suçu bahsi geçen dosyalardan verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Sanığın 15.03.2017 tarihli celsede alınan ifadesinde üç tahlilinin temiz çıktığını ancak son tahlilinin ise her nasılsa pozitif çıktığını beyan etmesi karşısında, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında sanığın uyuşturucu madde kulanıp kullanmadığına ilişkin hastane raporları getirtilip incelenerek tedbir sırasında uyuşturucu madde kullandığının tespit edilmesi halinde TCK’nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (b) bendi uyarınca ısrar şartının aranmayacağı da gözetilerek, sanığın madde kullandığının tespit edilememesi halinde hükümden önce 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır" hükmü uyarınca; 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik kapsamında ısrar koşulunun gerçekleşip gerçekleşmediğinin değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün BOZULMASINA, 19.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.