Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7916 Esas 2020/3215 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre; sanığın idaresindeki araçla yerleşim yeri içinde, iki yönlü, bölünmemiş, asfalt kaplama, hafif virajlı, dik eğimli, aydınlatmalı yolda, gece vakti seyir halindeyken direksiyon hakimiyetini kaybederek karşı yönden gelen araç trafiğine ait şeride girmesi ve katılanların bulunduğu araçla çarpışması şeklinde meydana gelen ve sanığın tam kusurlu olarak bir kişinin ikinci derece kemik kırığı olacak şekilde, iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Katılanların Safranbolu Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/251 Esas, 2012/287 Karar sayılı dosyasındaki yargılama sırasında uzlaşmak istemediklerini bildirmiş olmaları sebebiyle; CMK"nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. madde hükümlerinde öngörülen usulün uygulanmaması bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin aracı kullanan kişinin sanık olmadığına, CMK’nın 231 ve TCK’nın 51. madde hükümlerinin uygulanmamasına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 08/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.