Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2019/1975 Esas 2019/7377 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 19.02.2015 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 16.02.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin maliki olduğu 110 ada 91 parsel sayılı taşınmazın genel yola bağlantısının bulunmadığını ileri sürerek; Hazineye ait 110 ada 93 ve 94 parsel sayılı taşınmazlardan geçit hakkı kurulmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 18/06/2015 tarihli raporda, 110 ada 93 parsel sayılı taşınmazın üzerinde gösterilen ve sarı renk ile taranan B harfi ile gösterilen 167,37 m2"lik kısım üzerinde ve bu yerin güney sınırında bulunan tescil harici alanda bulunan C harfi ile gösterilen 80,54 m2"lik tescil harici kısım üzerinde 91 parsel sayılı taşınmaz lehine daimi geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine "mutlak geçit ihtiyacı" veya "geçit yoksunluğu", ikincisine de "nispi geçit ihtiyacı" ya da "geçit yetersizliği" denilmektedir.
Geçit hakkı kurulması davalarında amaç, genel yola bağlantısı olmayan taşınmazların yolla bağlantısının sağlanmasıdır. Bundan dolayı, geçit kurulurken ihtiyaç içinde olan taşınmazlar kesintisiz olarak genel yola bağlanmalıdır. Buna uygulamada “kesintisizlik ilkesi” denilir.
Yukarıda açıklanan ilkeler ışığında somut olaya gelince; davacı, maliki olduğu 110 ada 91 parsel sayılı taşınmazın genel yola çıkışını sağlamak üzere geçit talep etmiş; ancak mahkemece 18/06/2015 tarihli bilirkişi raporunda B ve C harfleri ile gösterilen güzergahtan davacıya ait 110 ada 71 parsel sayılı taşınmaza çıkacak şekilde geçit tesis edilmiştir. Geçit, yol ihtiyacı olan taşınmaz lehine yola çıkış için kurulur. Başka bir taşınmaza ulaşmak amacıyla geçit kurulamaz.
Belirtilen husus gözardı edilerek yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06.11.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.