Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/5595 Esas 2018/10777 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/5595
Karar No: 2018/10777
Karar Tarihi: 16.11.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/5595 Esas 2018/10777 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı idare, davalı şirket tarafından çalıştırılan işçinin açtığı dava sonrasında ödemek zorunda kaldığı miktarın rücuen tahsili talebiyle ilgili dava açtı. İlk derece mahkemesince kısmen kabul edilen kararın istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi, istinaf talebinin kısmen kabulüne dair kararı incelerken, davacının temyiz talebi 6763 sayılı yasaya eklenen geçici 1. madde uyarınca reddedildi. 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 01.01.2018 tarihinden itibaren 47,530 TL’na çıkarılmıştır ve davacının temyiz talebi bu tutarın altında olduğu için reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6763 Sayılı Yasa
- 6100 Sayılı HMK
- HMK'nun 362. Maddesi
- HMK'nun 366. Maddesi
- HMK'nun 352/1-b Maddesi

13. Hukuk Dairesi 2018/5595 E. , 2018/10777 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi

Dava, asıl işveren davacı idarenin, davalı şirketler tarafından çalıştırılan işçinin açmış olduğu dava sonrasında başlatılan icra takibi sonucu ödemek zorunda kaldığı 14.931,84 TL’nın rücuen tahsili istemine ilişkin olup, ilk derece mahkemesince, davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesince, davacının istinaf talebinin kısmen kabulüne dair kararın süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

K A R A R

6763 sayılı yasa ile 6100 sayılı HMK"na eklenen geçici 1. madde uyarınca, aynı kanunun 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2018 tarihinden itibaren 47.530,00 TL’na çıkarılmıştır. Dava değeri 14.931,84 TL olup, davacı tarafından temyize konu edilen miktar, karar tarihi (05.04.2018) itibariyle 47.530,00 TL"nı geçmediğinden davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Bu durumda, HMK"nun 366. maddesi atfıyla aynı kanunun 352/1-b maddesi uyarınca temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 16/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.