Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/27745 Esas 2020/2795 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında yıllık izin ücreti alacağına yürütülmesi gereken faiz konusunda ihtilaf bulunmaktadır.
Davacı dava dilekçesinde yıllık izin ücretine yasal faiz yürütülmesini talep etmiştir. Yıllık izin alacağına uygulanması gereken faiz türü de yasal faizdir. Mahkemece yıllık izin alacağına yasal faiz işletilmesi gerekirken doğrudan en yüksek mevduat faizi yürütülmesi hatalıdır. Ne var ki, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın 6. bendinde “Yıllık izinli ücret alacağı olarak belirlenen brüt 1631 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine”, cümlesinden “en yüksek banka mevduat faizi” ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine “yasal faizi” ibaresinin yazılmasına , hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.