Basit yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15488 Esas 2020/767 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15488
Karar No: 2020/767
Karar Tarihi: 14.01.2020

Basit yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15488 Esas 2020/767 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, basit yaralama suçundan mahkumiyet hükmü vermiştir. Ancak, mükerrir sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiği halde, denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi mahkeme yerine hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverilme ile ilgili kararı verecek mahkemeye ait olduğunun belirtilmesi ve bu nedenle hükmün bozulması gerektiği kararına varılmıştır. Mahkemenin kararında bahsedilen kanun maddeleri ise şöyledir:
- Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK\"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiştir.
- 5275 sayılı CGTİK\"nin 108. maddesinin 4-5-6. fıkralarına göre denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverilme ile ilgili kararı verecek mahkemeye aittir.
- Mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerekmektedir.
- 5237 sayılı TCK\"nin 58. maddesi, mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasını gerektirmektedir.
- 1412 sayılı CMUK 322. maddesi uyarınca hüküm tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bir fıkra içermektedir.

3. Ceza Dairesi 2019/15488 E. , 2020/767 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
5275 sayılı CGTİK"nin 108. maddesinin 4-5-6. fıkralarına göre denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi hükmü veren mahkemeye değil hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverilme ile ilgili kararı verecek mahkemeye ait olup mahkumiyet hükmünde mükerrir sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK 322. maddesi uyarınca hükmün tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin fıkrasındaki "1 yıl süreyle" ifadesinin hükümden çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.